Hulphond niet altijd welkom

Camper geeft vrijheid voor Banios en vrouwtje

Hij was binnen een uur gekocht: de camper van Helma (50) en Eddy (53) Verhoeven uit Cuijk. Een zware epilepsie-aanval van Helma, die drie uur duurde, gaf de doorslag. “Ik heb een lange to-do lijst, maar mijn leven zit al in de reservetijd.” Reizen staat hoog op die lijst, dus ze wil er nog uit halen wat er in zit. Maar met een hulphond op reis kun je niet zo maar overal terecht

Helma’s hulphond Banios is een Pyrenese herder. “Zo’n hond kan makkelijk driehonderd schapen in een berggebied onder controle houden.” Helma heeft epilepsie, EDS en het syndroom van Marfan. Haar gewrichten luxeren, wat wil zeggen dat ze bij het minste of geringste uit de kom gaan. Haar hond helpt bij alle dagelijkse dingen: hij opent en sluit deuren en lades, bedient de verlichting en raapt alles op wat ze laat vallen. Hij brengt de telefoon en helpt met aan– en uitkleden. Verder haalt de hond de was uit de machine en kan hij een bepaald gewicht aan boodschappen in een rugzakje dragen. En, heel belangrijk, wanneer voor Helma een epilepsie-aanval dreigt, waarschuwt hij het vrouwtje zodat ze kan gaan zitten of liggen. Door haar verzwakte bindweefsel moet ‘valschade’ kost wat kost voorkomen worden. Vindt de aanval thuis plaats. dan activeert Banios vervolgens een alarmknop zodat haar man Eddy in actie kan komen.

Vieze hond

Reizen doet Helma al haar hele leven. Toen ze net 18 was, haalde ze haar motorrijbewijs. Maar door haar voortschrijdende aandoeningen verdween de kracht in haar handen dus moest ze op haar twintigste het motorrijden opgeven. Helma en Eddy hebben een Engelse Morgan uit 1983, waarmee ze veel door Europa toerden. Maar met hond Banios werden ze vaak geweigerd als ze ergens wilden overnachten. “Soms mocht Banios wel op de hotelkamer, maar niet in het restaurant. Of juist andersom. En als je dan de hindernis van het personeel had genomen, waren er altijd nog de andere gasten die het vaak maar vies vonden dat er een hond binnen was.” Als je Helma met haar hondje tegenkomt, zien ze er uit als een opgewekt stel. “Ik zie er niet ziek uit, en zit nooit in een slachtofferrol. Ik heb geen stok of zonnebril, en juist daarom word je vaak geweigerd.” Natuurlijk heeft de hond wel een dekje waarop staat dat hij een officiële hulphond is, en heeft Helma een speciaal legitimatiebewijs. Daarnaast heeft ze kaartjes bij zich in bijna alle Europese talen waarop uitgelegd wordt wat het belang van de hond voor haar is. Maar in ieder geval: sinds Helma haar hulphond heeft, durft ze weer meer zelfstandig naar buiten te komen.

 

Helma’s eerste ervaring met een camper deed ze op in 2013 tijdens een tiendaagse wandeling van haar woonplaats Cuijk naar Den Haag, waar ze een petitie overhandigde aan de Tweede Kamer om de toegankelijkheid voor hulphonden wettelijk te regelen. “Een echtpaar hier uit Cuijk bood aan om mij te volgen zodat ik van de wc in hun camper gebruik kon maken. Ideaal.” Lachend:  “Ik zou ook wel de struiken in kunnen, maar dan kom ik er niet meer uit.” Ze had er toen al voor gezorgd dat het hele dorp toegankelijk was gemaakt voor hulphonden. “We hadden in Cuijk de eerste kerk met een sticker op de deur dat hulphonden naar binnen mochten. Alleen de ING wilde niet, die beriepen zich op de warenwet, wat flauwe kul was natuurlijk.

Camper ideaal

Helma en Eddy hebben nu ontdekt dat camperen hun ideale manier van reizen is. “De dealer luisterde naar onze wensen, en kwam meteen met deze Chausson Flash 2. De badkamer is ruim genoeg, zodat Eddy mij kan helpen met douchen, en het bed is wat verlengd en voorzien van een speciale matras, want ik heb een zeer dunne huid. Er kon ook een kennel worden ingebouwd, want dat is als je met een hond reist in een aantal Europese landen verplicht.” Omdat Helma twee keer per dag vloeibare voeding, is het een extra voordeel met je eigen bedoening onderweg te zijn. En, niet onbelangrijk: de camper is sterk genoeg om een trailer te trekken, want de Morgan gaat gewoon mee.

Missiewerk

Ondanks de vrijheid die de camper geeft, komt Helma ook bij campings weigerachtige campingbazen tegen. Bijvoorbeeld in Spanje, waar notabene een goede wettelijke regeling is: op het weigeren van toegang van een persoon met een hulphond staat een boete van 3.500 euro. “Ik zag bij een camping ‘verboden voor honden’ staan, en ging in discussie met de baas. Nee, een hulphond mocht ook niet.” Helma overwoog te zeggen dat ze de politie er bij kon halen, maar besloot al snel dat ze ondanks het feit dat ze haar gelijk wel zou krijgen toch maar te kiezen voor een andere camping. “Soms is het beter om maar te berusten om daarmee stress te vermijden.” Opvallend genoeg heeft Helma in het buitenland vaker met onwillige campings te maken als de eigenaar een Nederlander is. Misschien omdat het in ons land niet bij wet geregeld is? Toen ze in 2013 begon met haar voettocht naar Den Haag, was bij het vertrek uit Cuijk de pastoor aanwezig om te zegenen – net als vroeger bij de start van een pelgrimstocht. “Als mij de tijd gegeven is, organiseer ik misschien nog een keer een wandeltocht om een petitie aan te bieden, maar dan naar het Europees Parlement in Brussel om zo heel Europa assistentiehond-vriendelijk te maken.”

Hulphond, assistentiehond en blindengeleidehond zijn hetzelfde begrip.
Informatie over Helma en haar voettocht naar Den Haag op hellumstocht.nl