Engelandreis 9 – Pink light in St. Ives

St. Ives

We zijn een beetje murw van ons volle programma van de afgelopen dagen, dus we besluiten een rustige dag in te lassen. En daar is deze camping uitstekend voor geschikt. Mike Bisschops meldt in zijn gids dat deze camping hem te duur was, maar wij profiteren nu van het voorseizoen ACSI-tarief van 16 pond, een goedkopere camping hebben we hier niet gehad. In het hoogseizoen is het hier inderdaad onbetaalbaar, ruim 40 pond voor een nacht, maar eigenlijk lijkt me met een camper door Cornwall reizen in het hoogseizoen ook wel op zijn minst een uitdaging. Het is nu al passen en meten op de wegen, als het echt druk is, wordt het wel heel eh… intensief.

Jammer dat het mistig is, maar misschien klaart het op. Wanneer we gaan betalen wijst de receptioniste ons de wandelroute naar St. Ives en geeft de dienstregeling van de bus. We besluiten heen te lopen (de bus rijdt eens in de anderhalf uur en is net weg) en terug de bus te nemen.

De wandeling naar beneden duurt een dik half uur en we struinen heerlijk door St. Ives. Het wemelt er van de galerietjes, souvenirwinkeltjes en eettentjes. St. Ives staat bekend om zijn ‘pink light’, doordat het aan drie kanten door de zee is omgeven: de combinatie van zon, helder water, licht zand en schone lucht biedt inderdaad prachtig licht, waar kunstenaars zich graag door laten inspireren. Het is wat mistig als wij er zijn, maar de zon komt erdoorheen en het is een sprookjesachtig geheel. En daar lopen dan duizenden mensen slenterend van te genieten, heel apart. We zijn getroffen door de glaskunst van Jo Downs, en krijgen een brochure mee: we zouden eens moeten gaan kijken in haar werkplaats/atelier/winkel in Launceston. Nou, misschien doen we dat wel. Ik ben toch al zo into visjes, en ze maakt prachtige spullen. De schilderijen en foto’s die verder in het plaatsje verkocht worden vinden we wat heftig: te fel, te uitgesproken. Misschien komt dat doordat we St. Ives vandaag door een soort filter van heiigheid zien, vol zachte kleuren, vormen en geluiden.

Aan de haven eten we onze eerste fish en chips. We bestellen een standaardportie, er niet aan denkend dat de porties in dit land bepaald niet kinderachtig zijn. Dus is het te veel? Ja, het is veel te veel. We eten de gepaneerde vis wel op, maar moeten allebei het merendeel van de frietjes weggooien. Maar lekker was het wel!

We struinen nog wat door het dorp, kopen heel veel niet (kunst, eten, kleren), en bezichtigen ook heel veel niet (musea – Tate St. Ives is dicht, en we zijn inmiddels te gaar voor beeldhouwster Barbara Hepworth) maar proeven wel heel veel sfeer. Om half drie nemen we de bus terug naar de camping voor 1,50 pp en daar drinken we thee met een boek in het zonnetje. Totdat de mist het weer wint en we naar binnen moeten. Martijn had een duik in het zwembad willen nemen, maar dat is nog niet open – er wordt nog aan gewerkt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *