Engelandreis 11 – Happy hour met de groepsreis

St. Ives – Marazion, ca 27 km

De mist laat zich niet verjagen, gelukkig zijn we hier klaar dus na het servicen van de camper rijden we richting zuidkust. We doen boodschappen in Penzance, de keuze valt dit keer op de Morrissons die we gisteren uit de verte zagen. Nou, daar zien ze ons nooit meer terug, wat een vreselijke supermarkt: slecht licht, nare muziek, en het assortiment is bepaald niet geweldig. Maar we hebben eten, dus we kunnen weer een parkeerplaatslunch aanrichten. De Trengwaiton Garden (NT) heeft hiervoor een prima parking. De tuin is wederom bijzonder. Exotische gewassen, veel bloeiende planten, en wat ik vooral boeiend vind is de WO II tuin. In 1939 importeerde Engeland 70% van al het voedsel, dus de Duitsers hadden een enorme troef in handen door de zeevaart te saboteren. De Engelse overheid ging toen als een haas stimuleren dat er overal groentetuinen werden aangelegd zodat de bevolking zichzelf van eten kon voorzien. Het huis is private, daar mogen we niet bij in de buurt komen. Een vrouw is met een grote trap de ramen aan het lappen, wat er uit de verte best upstairs-downstairs uitziet.

Onze volgende verblijfsplaats is camping Dove Meadows in Marazion waar de NKC-rally vandaag verzamelt. Reisbegeleider Bert Bolderink ziet ons aankomen en wijst ons een plekje. Leuk om zo welkom te zijn, zo voelt dat dus als je met een groepsreis meedoet. We drinken koffie met Bert en zijn vrouw Elly onder hun luifel (het regent een beetje) uit echte koffiekopjes en met stroopwafels van de Sainsbury’s (caramel wafers) en zij vertellen ons het een en ander over het reisbegeleiderschap. Zij hebben vijf jaar geleden deze NKC Camperreis Zuid-Engeland uitgestippeld en hebben besloten dat deze vijfde keer, met zestien equipes, hun laatste Engelandreis is. De huidige assistent-reisbegeleiders zullen volgend jaar de kar trekken en volgende maand gaan Bert en Elly als assistenten mee met de Bulgarijereis die ze volgend jaar willen gaan begeleiden.

In het geprinte NKC-reisboek staat natuurlijk de route beschreven met alle overnachtingscampings, maar ook bezienswaardigheden die de deelnemers kunnen bezoeken. Over het algemeen opereren de deelnemers individueel. Er mag niet in colonne gereden worden, en de equipes bepalen zelf naar welke attracties ze gaan. Een paar keer is een gezamenlijk happy hour, een etentje of zelfs excursie. Zo is het plan om morgen met de hele groep naar St. Michaels Mount te gaan, en wij gaan mee. We willen er nog even op uit en fietsen langs de kust naar Penzance. Wel mooi, maar er wordt aan de fiets/wandelroute gewerkt waardoor we ook hele stukken over de drukke weg moeten, wat toch minder pittoresk is dan we hoopten.

We keren tijdig weer om, want we willen het happy hour niet missen: vandaag is deelnemer Ruud jarig dus de borrelplek is versierd met een spandoek, vlaggetjes en slingers. Ruud en zijn vrouw komen aanlopen met een tafel vol hapjes (letterlijk dus hè, ze sjouwen met een volgeladen tafel over de camping) en Bert en Elly vullen de borrel aan met onder meer bag-in-box wijn uit een Franse supermarkt en Nederlandse boerenkaas. De deelnemers vormen spontaan een grote kring met de eigen stoelen, tot kleine ergernis van Bert. “Een staand drankje is veel leuker, zo’n kring is veel te statisch.” Hij blijft dan ook demonstratief staan en loopt later wijn uit te delen uit de plastic bag, die hij uit de box heeft gehaald, wat een erg grappig gezicht is. Ik praat wat met ex-supermarktondernemer Ton uit Texel, die in de grootste camper van allemaal rijdt (hij moet ook best vaak tanken, want 1 op 6…? Als-ie geluk heeft). Ton is heel lovend over de reisbeschrijving van Bert & Elly, “Je kunt de route ermee rijden zonder je navigatie te gebruiken, alles klopt.” En hij heeft iets van vijf andere NKC-groepsreizen gemaakt, dus hij weet dat de beschrijvingen niet altijd zo precies en gedetailleerd zijn. Waarom hij groepsreizen leuk vindt? In hun werkzame leven waren zijn vrouw en hij altijd onder de mensen, en ze vinden het gezellig om tijdens camperreizen met anderen contact te hebben, na vijftig jaar raak je als echtpaar, nou ja, toch een beetje uitgepraat? Overigens kun je bij reizen die een week of vijf duren ook weer groepsdynamiek krijgen die niet altijd even positief is, is zijn ervaring, kliekjes enzo.

Iets na zevenen is het happy hour afgelopen en keert iedereen camperwaarts met eigen glas en stoel.

Voorzieningen camping Dove Meadows

De camping ligt uit de richting van Penzance komend, links voor Marazion; bewegwijzering naar de camping ontbreekt. Pluspunten van deze camping zijn in de eerste plaats de ligging, vlakbij Marazion en op loopafstand van St. Michaels Mount, en de groene plaatsen. Punt. Nou ja, dat is flauw, er is ook elektriciteit, en je kunt vers water tappen. Maar de voorzieningen zijn tamelijk minimaal, er zijn erg weinig toiletten en douches (die ook nog eens 50 pence kosten) en voor de afwas is één gootsteen met koud water beschikbaar. Je grijze water kun je niet kwijt, en dat is toch best raar.