Engelandreis 14 – Exotische mensen en stenen

Kenn – Odiham 240 km

Met een volle wc en afvalzakken (niet zeuren…) vertrekken uit het pittoreske (ja echt!) dorpje Kenn. De eenbaansweg geeft geen problemen en we komen weer op de A380, en vervolgen dan de route over de M5, A30 en A303 richting Stonehenge. Veel roadkill hier, ik zie reeën, fazanten, een enkele vos en zelfs een paar dassen. Onderweg speuren we naar plekken om de wc te legen en uiteindelijk kan dat langs de A303 bij de Cartgate Picnic Area in Somerset (TA14 6RA). Legen dus, niet spoelen. Maar dit lucht ook al op. Pfoe, waar je je al niet druk over kunt maken.

We zijn voor 12.00 uur in Stonehenge, tijd genoeg om nog koffie te drinken, te lunchen en wat te lezen. We vertonen nogal campinggedrag met stoeltjes in de zon op de parkeerplaats, maar het is niet vol, dus we doen het gewoon. We hebben Stonehenge al eerder bezocht, maar een herhaling is niet verkeerd. Je ziet toch weer andere dingen, en het museum kunnen we iets sneller door.

De ronde rondom de stenen doen we langzaam, begeleid door de individuele audiotour. Ik vind de andere bezoekers echt geweldig. Als ik professionele fotograaf was, zou ik wel een project weten: gedurende een dag alle bezoekers individueel voor een witte achtergrond fotograferen. Ze komen deze Eerste Pinksterdag uit de hele wereld, van alle leeftijden en in allerlei groepssamenstellingen, gezinnen, groepen pubers, heel veel Duitsers, overjarige hippies, de een nog excentrieker dan de ander.

De steencirkel van Stonehenge en het bezoekerscentrum worden door English Heritage uitgebaat, maar je kunt ook als lid van National Trust terecht, omdat die de natuur rondom beheert. Er is dus een samenwerkingsverband. De stenen zijn echt weergaloos, zo indrukwekkend en mysterieus. Archeologen zijn de afgelopen jaren vrij veel te weten gekomen over het hoe van de steencirkel, maar over het waarom tast men nog enigszins in het duister. Ongeveer 3000 v. Chr. zijn prehistorische mensen begonnen met het bouwen van een kring, maar de grote stenen die er nu staan stammen uit 2500 v. Chr. Was het een religieus monument, een uit de hand gelopen kalender, hadden de stenen geneeskrachtige eigenschappen? Er zijn veel theorieën, maar niemand weet het zeker. Nu is het een topattractie die jaarlijks ruim een miljoen bezoekers uit de hele wereld trekt. Om al die mensen een mooi bezichtiging te bieden, is er een strak georkestreerde routine ontwikkeld, met een audiotour, shuttlebussen, een ruim wandelgebied rondom de stenen – je mag er niet tussendoor lopen, dat kunnen de stenen en het gras niet aan – een winkel waar je doorheen wordt geleid, een museum en een nagebouwd prehistorisch dorpje. Je bent natuurlijk een soort poppetje in een toeristencircus, maar omdat je zelf mag weten hoelang je over je bezoek doet, en je wordt uitgedaagd om mee te denken en te speculeren over het doel van de cirkel, is het toch een buitengewone belevenis.

Als we langs Andover komen besluiten we op zoek te gaan naar een supermarkt, maar eigenlijk is deze stad daarvoor te groot, en eigenlijk is het ook niet zo slim om op een feestdag pas in loop van de middag nog eens boodschappen te willen gaan doen. We blijven zoeken op de eindeloze rondweg en vinden gelukkig een Tesco, maar binnen is het een afgebrand dorp, en hij sluit al om vier uur. Maar hé, niet zeuren! We hebben ons eten weer binnen.

Ditmaal kiezen we voor een camperplek bij Odiham via de Campercontactapp. We moeten een privé betonnen weggetje trotseren, en met een vaartje van 7 km per uur, alle kanten op schuddend, arriveren we bij Newland Farm. Daar zien we wat terminale caravans in een weitje staan dus dit zal het wel zijn. We bellen aan bij het huis; ‘hard drukken’ staat op de bel, maar dat werkt niet, gelukkig hangt er ook een briefje met een telefoonnummer, en de landlady neemt (ook gelukkig) op. Een allervriendelijkste dame met een voorhistorisch gebit komt ons begroeten, Mary heet ze. “Mooie plek hè, en maar 48 mijl van London!” Ja, inderdaad, heel apart (niet mopperen!), de omgeving is prachtig, zondermeer. Er is een hobbelige wei met lang gras, stroom, ook nog ergens een kraantje in de verte, en de wc kunnen we legen in een put in de tuin, waarvan je het deksel kunt optillen met twee losse haken die in een halletje bij het huis liggen. En er staan ook wat kratten en kliko’s voor afval. Dus ja, het is compleet. 10 pond graag.

Voorzieningen Camperplek Newland Farm bij Odiham

Er zijn voorzieningen op deze camperplek. Grijs water laat je lopen in het weiland, de wc kun je legen in een put in de tuin, als je het deksel optilt met twee haken die in het halletje bij de achterdeur liggen, kijk je in het riool. Er is niet echt een plek om te spoelen, maar na even zoeken vind je een tuinkraantje en kun je toch wat improviseren. Er is een kraan om water te tappen ergens links achter in het weiland. Afval kun je kwijt. Wij betalen 10 pond.