Engelandreis 16 – Lezend over het Kanaal

Martin Mill (Dover) – Duinkerken, 60 km + boot

We starten de dag met een excursie: naar de beroemde White Cliffs of Dover, die door National Trust worden beheerd. We hebben niet zo veel tijd, omdat we om 11.00 uur bij de boot moeten zijn en we ook nog naar een Aldi willen waar Martijn leuke kruiden hoopt aan te schaffen. We lopen een stukje van het wandelpad over de kliffen en genieten van het uitzicht. Het is een beetje heiig, dat is voor de foto’s jammer, maar voor de belevenis natuurlijk niet, heiig is ook mooi.

Wanneer we wegrijden komen we plots stil te staan, een jong stel heeft hun gloednieuwe blauwe Skoda klemgezet in de berm met een gebroken vooras, althans, de voorwielen staan ieder een andere kant op, en je ziet een gebroken stangetje. Niemand kan er langs. Het stel is een beetje aan het bezigen, de vrouw belt zenuwachtig met veel omhaal van woorden met een hulpdienst, maar echt doortastend zijn ze blijkbaar niet aan de andere kant van de lijn, en de man loopt peinzend en technisch kijkend met zijn camera rondom zijn auto. Er zijn ook twee dames van National Trust, en de uitgestapte bestuurders van andere auto’s die inmiddels een aardige file beginnen te vormen. Vooral een robuuste taxichauffeur straalt autoriteit en deskundigheid uit, maar dat is schijn, er komt niks zinnigs uit. Als de NT dames horen dat wij toch echt graag de ferry willen halen, besluiten ze niet op hulp te wachten en zelf wat te doen. Een van hen zet de auto in neutraal met de handrem eraf en met man en macht proberen we hem weg te duwen. Dat lukt niet met die twee uitstaande wielen en een stuurslot. Dan start ze toch de auto en draait aan het stuur, zodat in ieder geval één wiel de goede kant op gaat – de geluiden van staal op staal klinken tamelijk onheilspellend, maar het lukt, we krijgen de auto een eindje opzij, nog dieper de heuvel in, zodat er precies-pas auto’s langs kunnen. Ze vragen twijfelend aan ons of het gaat lukken, maar wij zien dat wel zitten. We zijn tenslotte in Cornwall geweest, zeg ik stoer. Het grapje slaat aan, want ik hoor het grinnikend herhaald worden.

We hebben nog maar weinig tijd voor de Aldi, en kunnen die niet bereiken door de smalle straten van Dover, dus pakken noodgedwongen een Morrisons: snel een lunch en nog wat leuke dingen voor thuis, en op naar de DFDS-veerboot. We zijn iets na elven op het haventerrein, maar dat is op tijd. We maken een lunchpakketje en hebben een mooie overtocht. We starten buiten in de zon, en gaan als de wind wat heftig wordt naar binnen. Je kunt je eigen eten in het restaurantje eten, en met ieder een boek heb je aan ons geen kind meer. Wifi is helaas wat traag, maar we weten toch wat te whatsappen met de kinderen.

In Duinkerken aangekomen zetten we koers naar Grande-Synthe, naar de hele grote Auchan. We gaan ons lekker te buiten aan Franse boodschappen (ze hebben zelfs zoutloos stokbrood, met dezelfde structuur als gewoon) en zetten dan koers naar dezelfde camping als op de heenweg: La Licorne in Duinkerken. De camping is niet zo heel bijzonder, maar de locatie maakt het goed: een paar minuten lopen van het strand. Er staat een groot hek om de camping, bij de receptie krijg je de code van het cijferslot van de achterpoort.

Morgen nog de laatste 290 km naar huis, en dan komt er een eind aan deze geweldig leuke trip. Engeland smaakt definitely naar meer, en wie weet, maken we op korte termijn weer een reisje – we hebben tenslotte de jaarkaarten van National Trust en English Heritage nog.

Voorzieningen Camping La Licorne, Dunkerque

Gelukkig is deze camping goedkoop, want het sanitair houdt niet over. Geen wc-brillen en geen wc-papier, en de douches zijn niet warm. De plekken zijn wel mooi en de serviceplek voor de camper is oké. De locatie is prima, 800 m van een Carrefour, en op een paar minuten loopafstand van het strand. Wij betalen € 13,17.