Grand Tour 007: Elk jaar een nieuwe bobbaan

We liften met onze nieuwe vriend Leo mee naar een watersportbedrijf aan de Silvaplanersee, waar hij ons wil laten kennismaken met Arnoud, die in de zomer van 1984 het snowboard heeft geknutseld waarmee James Bond zijn Russische achtervolgers te slim af was in A View to a Kill. Nederlander/Belg Arnoud Missiaen, van huis uit professioneel windsurfer, is de oprichter van Windsurfing Silvaplana, waar naast windsurfen ook andere watersporten beoefend worden. Vandaag kunnen we genieten van de zon en dat typisch relaxte sfeertje van watersporters aan de oever van het meer terwijl Arnoud ons – in het Nederlands, ook wel eens makkelijk – vertelt over zijn werk voor de second unit (de mensen die de stunts doen) van de Bondfilm. In de achtervolgingsscène explodeert een sneeuwscooter, waarna de voorste, brede ski naast Bond in de sneeuw ploft. Bond pakt de ski en gebruikt deze als board om over de sneeuw en zelfs over een bergmeertje weg te razen. De achtervolgende Russen, met smalle ski’s, tuimelen natuurlijk hopeloos en halsoverkop het water in. Indertijd was snowboarden nog relatief onbekend in Europa en deze scène heeft er zeker toe bijgedragen dat de interesse groeide. De Canadese stuntman John Eaves nam de meeste ski-scènes als Bond voor zijn rekening, maar het boarden liet hij over aan de Amerikaan Tom Sims. Arnoud heeft twee snowboards (Twee? Ja, eentje als reserve)  zo geprepareerd dat ze leken op de voorste ski van een sneeuwscooter, met onder meer een extra verhoogde neus.

Leo belooft ons nog mee te nemen naar de bobsleebaan die in een niet-Bondfilm heeft gefigureerd, maar eerst toeren we wat rond in St. Moritz, dat volgens hem meer is dan jetset, kaviaar en champagne. Bijvoorbeeld: omdat het zo hoog ligt (1800 m), met schone droge lucht en veel beschikbare accommodatie, worden er veel hoogtestages voor topsporters georganiseerd. En: St. Moritz heeft ook thermaal water, hij neemt ons mee naar een bron en laat ons proeven (koud, ijzerachtig, licht prikkend).

En zien we dat hotel? Dat was speciaal voor de Russische tsaren gebouwd, maar de hele familie werd doodgeschoten in 1917, ze zijn er nooit geweest. Hij vertelt maar door, soms lijkt het of hij het over vrienden of familie heeft (de overgrootvader van mijn vrouw heeft het museum gesticht) om dan in een adem over te gaan op wereldgeschiedenis – “Troonopvolger Frans Ferdinand had interesse om dat museum te kopen, maar toen werd hij vermoord en begon de Eerste Wereldoorlog”. We passeren de eerste golfbaan van het Europese vasteland, gemaakt door en voor Engelsen, en arriveren bij de start van de bobsleebaan. Momenteel is alleen het tracé zichtbaar, iedere winter wordt de baan opnieuw opgebouwd met verse sneeuw en ijs. Leo parkeert voor een fotopauze even middenin een haarspeldbocht, mompelend dat we tenslotte pers zijn en dan mag dat vast wel.

We rijden naar Tenero aan het Lago Maggiore en kiezen voor de Italiaanse route langs het Comomeer. Het is 15 augustus, Maria Hemelvaart, en heel Italië is aan het picknicken en pootjebaden. We doen wat leuke Italiaanse boodschappen in een van de weinige supermarkten die open zijn en komen warm en moe in Tenero aan, waar we zelf een plaatsje mogen zoeken op camping Campofelice – en wat voor plaatsje. Op de tweede rij vanaf het Lago Maggiore, met een zee van ruimte. We gaan meteen zwemmen want het water is heerlijk. In St. Moritz, dat op 1800 m ligt was het water in de meren wat fris, zo’n 17 graden, maar hier is het prima te doen met 25 graden. Op deze camping kun je geen plaatsen reserveren, wat als voordeel heeft dat de mooiste plekjes niet altijd vergeven zijn aan de vaste jongens.