Grand Tour 007: vrije val van 200 meter

Vandaag is het Bungeejumpkijkdag. Maar eerst maken we nog voor de laatste keer gebruik van de prachtige voorzieningen van deze camping, zoals daar zijn douches met glazen schuifdeuren (gegarandeerd geen gespetter en ook geen acrobatische capriolen om een lange broek droog aan te trekken), wc’s met elk een eigen fonteintje en voor het chemisch toilet een granieten aanrecht en soepele handdouche. Hoge wow-factor hier.

Als we het Val Verzasca inrijden passeren we al snel de 220 m hoge Verzascadam met het stuwmeer Lago di Vogorno erachter. Vanmiddag komen we terug voor het bungeejumpen. Meestal bevinden stuwmeren zich achterin het dal, maar deze dam is tamelijk voorin gebouwd.

Iets voorbij Lavertezzo stoppen we voor de eerste keer en wijden we onze parkeerkaart in (te koop voor CHF 10 op veel plekken, ook bij de camping) door de datum open te krassen. Met deze dagkaart kun je overal in het dal parkeren, maar je kunt ook steeds opnieuw betalen bij parkeerautomaten. We lopen terug langs de weg naar de Ponte dei Salti, waar de Verzascarivier de rotsen op kunstzinnige wijze heeft uitgesleten en waar je heerlijk te water kunt gaan. Je moet natuurlijk wel voorzichtig zijn, want als het hoog in de bergen regent kan de rivier opeens een stuk wilder worden, maar je hebt hier geen last van elektriciteitsbedrijven die plotseling tonnen water doorlaten – de stuw zit immers stroomafwaarts.

Het wemelt hier van de prachtige dorpjes, zwemplekken en parkeerplaatsen, en bij de dorpen Brione en Sonogno zijn ook camperplekken.

Aan het eind van het dal ligt het autovrije plaatsje Sonogno. Officieel is hier een inrijverbod, maar wij gaan lunchen in restaurant Grotto Efra, en zijn zodoende bestemmingsverkeer en kunnen daar parkeren op de ruime parkeerplaats. We nemen eerst een kijkje bij de waterval Cascata della Froda, een wandelingetje van nog geen tien minuten, en proberen dan de eco-bio-duurzame kaart uit op het terras van Grotto Efra. Lekker eten, maar Martijns zoutloze wens wordt wel ingewikkeld gevonden.

De weg houdt hier echt op, dus we moeten wel terug. We stoppen bij de Verzascadam en leggen onze parkeerkaart trouwhartig in het zicht. Later blijkt hier een ander parkeersysteem te gelden omdat ze wegens grote drukte de mensen zo snel mogelijk weg willen hebben – gelukkig krijgen we geen bon. Hier gaan we dan eindelijk het bungeejumpen bekijken. De bekendste bungeejumper van deze dam was James Bond in de openingsscène van GoldenEye (1995), waarbij de Britse stuntman Wayne Michaels de sprong voor zijn rekening nam en Bondacteur Pierce Brosnan werd vrijgehouden. Bond moest een fabriek voor chemische wapens opblazen in het Russische Archangelsk en liet zich na de spectaculaire sprong in de diepte via het dak naar binnen zakken. Niks Rusland dus, maar het lieflijke Ticino. Hoewel, die 220 m hoge gigadam is niet echt lieflijk te noemen.

De jongens (wij zien alleen maar jongens tussen de 18 – 28 jaar) springen en/of vallen popelend 200 meter naar beneden, om dan met een vier keer zo groot ego weer naar boven getakeld te worden. Overigens zijn deze thrillseekers een stuk sneller beneden dan Bond, zo hoog is 200 m nou ook weer niet… In de film wordt de tijd flink uitgerekt.

Een sprong kost CHF 255, en CHF 195 als je onder de 19 bent. Als je erg genoten hebt, mag je op dezelfde dag  voor CHF 125 een tweede keer springen. En wil je een filmpje van jezelf? Dan krijg je voor CHF 50 een GoPro-camera aan je pols inclusief USB-stick waar de video op staat. Het Zwitserse bedrijf Trekking Team AG organiseert de 007-jumps sinds 1996, en heeft onlangs het twintigjarig 007-jubileum gevierd. “De jumps gaan bijna altijd door, ook bij regen”, zegt medewerkster Regi. “Alleen als het bliksemt of wanneer de dam overloopt, dan niet.”

We verlaten Ticino over de Gotthardsnelweg en gaan richting Wallis waar we een paar dagen pauzeren. In Quinto pakken we de afrit om de lange Gotthardfile te mijden – niet onze file tenslotte, wij hoeven niet door de tunnel – en klimmen naar de Nufenenpas. Boven regent het, maar beneden in het Goms schijnt de zon alweer. Altijd afwisseling in de bergen.