Tucumcari – Grants: stuff for guys

We tanken in Tucumcari niet alleen benzine, maar ook propaan. De kachel en de boiler hebben een flinke aanslag op onze voorraad gedaan, dus er moeten wat gallons bij (een gallon is 3,8 liter). Benzine tanken kunnen we zelf – al gaat dat hier anders dan gewend: je moet van tevoren bij de kassa een bedrag van je creditcard laten afboeken, dan moet je dus bedenken hoeveel je benzine je nodig hebt. Als je vol wil tanken kun je bij sommige benzinestations je creditcard achterlaten, maar niet bij allemaal. Hoewel je natuurlijk liever niet je creditcard uit handen geeft, is voltanken wel prettig als je grote afstanden aflegt. Vooral omdat de auto ongeveer 1 op 3 á 4 rijdt, terwijl we niet harder rijden dan 60 mijl (96 km) per uur. De toegestane maximumsnelheid varieert, maar harder dan 75 mijl (120 km) zijn we niet tegengekomen. Het is maar goed dat de benzine niet zo duur is (2 tot 2,30 dollar per gallon).
.

Oké, genoeg cijfers. Propaan tanken. Daar word je bij geholpen, want dat is een kunst apart. De camper heeft een vaste tank, geen flessen, dus een pompbediende koppelt de slang aan. Je hoeft alleen de eigen hoofdschakelaar van de elektriciteit uit te zetten en dan te kijken hoe iemand anders het werk doet. We rijden vandaag flink door, er staan geen attracties op het programma.

Hoewel, we bezoeken een Walmart (altijd leuk, we scoren een papaya en tomatillo’s uit Mexico en druiven uit Chili. Tomatillo’s zijn een soort groene tomaten, maar ze zitten in een extra velletje, heel grappig) en een uitbundig aangekondigde winkel met native indiaanse artikelen. Maar die blijken made in India en China. Ook is er stuff for guys te koop, de boys zijn hier dol op wapens dus hun stuff is nogal gun-georiënteerd.

In Albuquerque pakken we de oude route 66 dwars door de stad. Helaas wordt er aan de weg gewerkt, de hele route lang, en daardoor zijn we er meer dan een uur zoet mee. We zien wel veel. Veel tattooshops, fastfoodrestaurants en autowasserijen. Maar wij hebben Breaking Bad gezien, wij weten dat die autowasstraten en kiprestaurants duistere zaakjes verhullen.

Na Albuquerque verandert het landschap in het Wilde Westen, echt prachtig. Ons einddoel is Grants, waar de omgeving de sporen van duizenden jaren vulkanisme vertoont. Op de KOA-camping zijn de plaatsen met rijtjes lavabrokken van elkaar gescheiden. ‘Please don’t take our rocks home. Our rocks already have a home’, meldt de Guest services guide. De camping heeft een kok, Susan, en tegen betaling brengt ze versgekookt eten aan de camperdeur. Specialiteit van vanavond is een “Roast turkey dinner, very American”, prijst campingeigenaar Dena aan. Dat gaan we proberen!

Grants ligt op bijna 2000 meter hoogte. Vannacht gaat het vriezen, dus we moeten voor het slapengaan de waterslang loskoppelen. Verder loopt het allemaal wel los hoor, stelt Dena ons gerust.

O ja, die tomatillo’s heten in het Nederlands Mexicaanse aardbes. Een lampionplant, verwant aan de goudbes (?), uit de nachtschadefamilie. We hebben ze gebakken gegeten, best lekker.

Gereden: 255 mijl, ca. 408 km.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *