Holbrook – Flagstaff: Standing on a corner

‘Standing on a corner in Winslow Arizona’ zingen de Eagles in het liedje ‘Take it easy’ uit 1972. Een regel die met graagte gekaapt is door het stadje Winslow, want de hoek uit het liedje wordt enthousiast uitgebaat door een toeristisch comité dat hiermee Winslow op zijn minst op de wereldkaart wil zetten. Dat wij helemaal uit Nederland komen om te poseren bij het beeld van de lifter, het ik-personage uit het liedje, wordt dan ook zeer gewaardeerd door de verkoopster uit de souvenirshop op de andere corner waar we een cadeautje voor thuis kopen.

Het is een komen en gaan van toeristen, we spreken een groepje van drie Amerikanen die hier op een dagtochtje vanuit Las Vegas verzeild zijn geraakt. Ze hebben de meteoorkrater al gedaan en gaan zo door naar de Grand Canyon en dan vanavond weer naar Vegas “om de tour weer terug te winnen, whahahaha.” Wat een energie. Maar ze rijden en organiseren het niet zelf natuurlijk, dat scheelt.

Een blok verderop ligt het Posada hotel, een ontwerp in een soort haciënda-stijl van de architecte Mary Colter (1869-1958), een gerenommeerde (binnen)huisarchitect uit deze contreien. Ze beschouwde zelf dit spoorweghotel als haar masterpiece, en ze ontwierp dan ook alles: ook meubilair, het servies en zelfs de uniformen van het personeel. Je mag zomaar binnen rondkijken, alleen bepaalde gedeeltes zijn echt gereserveerd voor de gasten. Het hotel was gesloten in 1957, maar in 1997 gekocht door ene Allan Affeldt die samen met zijn vrouw, kunstenaar Tina Mion, de restauratie voortvarend ter hand nam. We vinden het design prachtig, en de vele schilderijen van Mion zijn, hoewel soms wat macaber, ook geweldig. Ze is nogal gefascineerd door zelfmoord en ongewone manieren van sterven, en weet dat tamelijk opgewekt in haar werk te verbeelden. Zo is er de serie Death Spoons, lepels met op het handvat de bizarre exit van de getoonde mensen (Marie-Antoinette onder de guillotine, Steve Irwin geprikt door een rog).

Als we verder rijden richting Flagstaff, zijn we eigenlijk al te laat voor een bezoek aan de meteoorkrater die hier in de buurt spectaculair ligt te wezen. Morgen misschien dan maar. Of niet. We overnachten op de KOA-camping in Flagstaff, die zich laat voorstaan op mountain view op de San Francisco’s Peaks. Martijn pruttelt wat: “Heb je niks aan, aan die bergen, gaat de zon eerder weg.” En dat is waar, want zonder zon is het in dit jaargetijde op deze hoogte van 2078 meter behoorlijk koud, dus we moeten binnen zitten. Vannacht gaat het weer vriezen.