Strak consumptieschema

Je kunt op verschillende manieren naar Zweden; wij kiezen voor een Deense route. Eerst met de veerboot van Puttgarden (Duitsland) naar Rødby in Denemarken, dan zo’n 200 km rijden naar Helsingør, en vandaar weer met een veerboot naar Helsingborg in Zweden. Terug willen we de brug nemen van Malmö naar Kopenhagen. Niet zomaar een brug, maar de naamgever van de tv-serie The Bridge. Voor Zweden hebben we een paar wegenkaarten aangeschaft (1:250.000) van Freytag&Berndt.

We rijden bijtijds uit Lübeck weg en komen ruim voor de vertrektijd van onze gereserveerde boot aan bij de Scandlines-terminal in Puttgarden. Gelukkig is er voldoende ruimte en kunnen we een boot eerder mee. De overtocht duurt ongeveer drie kwartier, tijd die wij besteden aan het verkennen van het indrukwekkende vaartuig. Zitplaatsen genoeg, zowel binnen als buiten, maar wij blijven lopen en kijken. De vaste gasten weten al waar ze aan toe zijn, en lijken allemaal een vastomlijnd plan te hebben: een enorm all you can eat buffet wegwerken, of grote bekers koffie en zalig uitziende zoetigheden consumeren, of sterkedrank, sigaretten, parfum en trays bier of frisdrank kopen. Wij vinden de prijzen nog steeds aan de hoge kant, maar voor Denen is het blijkbaar wel aantrekkelijk.

Denemarken is zoals we verwacht hadden: we rijden door een licht glooiend en lieflijk landschap. Gelukkig hebben we op de terugreis meer tijd, want drie uurtjes voor een heel land is natuurlijk belachelijk. We doen een in de Campercontact-app gevonden serviceplek langs de snelweg aan (Karslunde) om water te lozen en te tanken, maar die is helaas terminaal. Alleen de wc kunnen we legen op het zieltogende plekje.

Ook bij de volgende veerboot kunnen we een boot eerder nemen, ze zijn gelukkig flexibel bij Scandlines en zien de reserveringen niet zo strak. Deze overtocht duurt ongeveer een kwartier, en de passagiers zijn zo mogelijk nog doelgerichter. Ook hier kun je eten en drinken, en vooral de felrode hotdogs vinden gretig aftrek. (Die hotdogs zijn een ding in Scandinavië, zoals we al hadden kunnen weten van Ikea, later in de supermarkt is de keus aan knakworstjes meer dan indrukwekkend.) De verkoop van tabak en alcohol gaat in twee shifts, in Deense wateren het een, en in Zweedse wateren het ander. Halverwege gaat er een gong zodat je weet wat je kunt kopen.

Omdat de schoonwatertank piept van leegheid, en we weten dat de vuilwatertank zwaar, vies en log onder aan het chassis hangt, kiezen we een mooie camperplek met voorzieningen uit bij een jachthaven. Maar helaas, hij is helemaal vol. Zal wel iets met het hoogseizoen te maken hebben. We gebruiken de serviceplek, voelen ons een stuk prettiger, en zoeken een ander plekje. We komen uit op een parkeerplaats in Landskrona, mooi aan een kade.

Die kade staat vol vissers, vooral jongens uit het Midden-Oosten, voor zover wij hen kunnen thuisbrengen. Als we terugkomen van een wandelingetje door Landskrona, biedt een van hen ons een versgevangen visje aan. Hoe aardig ook, we zien een beetje op tegen de lucht van gebakken vis in de camper. Dus zo vriendelijk mogelijk slaan we het af.

Er hangt een gemoedelijke sfeer. Later komt er een Duitse camper naast ons staan, ‘met een hond!’ zeggen de baasjes trots. Ze weten het nog niet zo, met al die vissers. Maar na bij drie overvolle camperplekken nul op het rekest gekregen te hebben, zijn ze al lang blij met een (gratis) plekje. En blij met ons, dat is sociaal veiliger.

Landskrona is een mooi stadje, met een uit de vijftiende eeuw stammende citadel, die een bewogen geschiedenis achter de rug heeft vanwege alle eeuwenlange strubbelingen tussen Denemarken en Zweden. In het begin van de twintigste eeuw was het een gevangenis en soort opvoedingsgesticht. De gedetineerde landlopers en prostituees werden gefotografeerd. Wat een hoofden, zo ziet armoede er uit, en slechte medische en persoonlijke verzorging.

Vandaag gereden: 327 km.