Meer of minder meren? Meer meren!

We zijn nog geen 24 uur in Ramoa, en nemen al met weemoed afscheid van dit heerlijke oord. Maar we moeten gaan, op naar het stadje Gränna! Dat ligt ook aan het Vätternmeer, net als Habo, maar dan aan de oostkant. We trekken weer even op met toerismecoördinator Camilla, die ons eerst naar Röttle brengt, een schattig oord met huisjes die oorspronkelijk uit de dertiende eeuw stammen.

Daarna wil ze ons beslist kennis laten maken met de beroemde garnalensandwich in de Kaffestugan op de Grännaberget. We bewonderen het prachtige uitzicht op het eiland Visingsö, waar we morgen heengaan, en wagen ons aan koffie met garnalen, een combi van fika en vroege lunch.

De middag staat weer een beetje in het teken van John Bauer, de kunstenaar uit Jönköping die zo goed was in het tekenen van trollen en prinsessen. We maken een boottochtje met Trolska Batturer, in een houten bootje uit 1956 dat John Bauer heet. We varen over de meren Bunn en Ören, en pakken een kanaaltje daartussen dat heel erg inspirerend is geweest voor John. Nou, als je zo vlak langs de hoog opgeschoten boomwortels vaart, zou het zomaar kunnen dat je hier of daar een trolletje ziet.

Boeren hebben zo’n 200 jaar geleden de waterspiegel van het Bunn-meer kunstmatig met twee meter verlaagd, in de hoop dat de drooggevallen oevers mooie landbouwgrond zou opleveren. Dat was ijdele hoop, de oevers bleken heel rotsig te zijn, maar door die verlaging kwamen er wel tientallen eilandjes bij. Veel daarvan bieden nu plaats aan vakantiehuisjes.

Het is een mooie tocht, visueel, maar bijna drie uur in gedaver van de viercilinder dieselmotor is wel wat veel van het goede. Op een gegeven moment lijkt wel of de 42 paardenkrachten binnen in je schedel aan een vrolijk galopje beginnen.

We zijn dan ook best opgelucht als we weer aan land gaan en koers kunnen zetten naar BauerGården, een restaurant met een John Bauertwist en ook met een grote luxueuze camperplek, met een eigen strandje en steiger waar je het meer in kunt. Weer het Bunn-meer, maar nu kunnen we erin zwemmen – heerlijk. En het enige geluid dat we dan horen is van spelende kinderen en spetterende peddels.

Vandaag gereden: 172 km