Een wijnboer met een verhaal

Plannen zijn er om te veranderen, zo ook vandaag. Van het verkennen van Rømø per fiets, komt niets. En met de auto heeft ook geen zin, het onweert en regent dat het giet. We maken dat we wegkomen en starten onze rit van de west- naar de oostkust van Jutland. Op het vasteland doen we een supermarkt aan, die een voornamelijk hyggelig assortiment voert: bakproducten, kaarsen en woningdecoratie.

We lunchen in Gram Slot, in het plaatsje Gram. Ook hier treffen we een day after sfeer aan, net als gisteren in Bogense. Er is een evenement geweest met oldtimers, maar wat het kasteel op dit moment aan toeristen te bieden heeft, is niet helemaal duidelijk. Een lunch, dat in ieder geval wel, en een winkeltje met eco-snoep en bio-meel. Het complex wordt gebruikt voor evenementen en conferenties, en er is een grote biologische boerderij aan verbonden waarvan de producten te koop zijn in de Deense Rema 1000 supermarkten.

Op de Gammelbro Camping in de gemeente Haderslev krijgen we een plekje toegewezen met uitzicht op zee en het eilandje Årø. Het weer is een beetje wisselvallig, maar Denen zijn diehards (Vikingen hè) en gaan gewoon naar het strand en zwemmen in zee.

Wij pakken de fiets en volgen de route die de campingbaas heeft uitgeduid om snel bij de veerboot naar Årø te komen. Het eiland is klein, maar we zijn blij met de fietsen, je rijdt het rondje makkelijker dan je loopt. Er zijn golfkarretjes te huur waarmee je eiland kunt verkennen.

We hebben een afspraak met Jacob Lei, wijnmaker op Årø. Dit keer gaat het om reguliere wijn van druiven, en niet van kersen. Scandinavische wijn… verrassend. Jacob blijkt een man met een verhaal, en we kunnen hem goed volgen, want zijn Engels is een stuk beter dan het onze – hij heeft een tijdje in Canada gestudeerd.

We wandelen naar een wijngaard iets verderop, en ondertussen vertelt Jacob hoe hij ertoe gekomen is van het familievakantiehuis een wijngoed te maken. In zijn vroegere werk was hij een schakeltje in een groot logistiek proces. Nu gaat hij over de hele keten. “I’m not in complete control, but I own it.” Waar hij dan niet de controle over heeft? “Het weer en de EU.” Elke fles die zijn wijngoed verlaat, heeft hij zo’n zeven keer in zijn handen gehad.

 

Zijn druiven zijn ontwikkeld om te rijpen in de korte Scandinavische zomer, ze hebben zo’n honderd dagen nodig om tot wasdom te komen, waar een druif als de cabernet sauvignon toch wel 140 dagen prefereert. (Hij heeft wel een paar cabernet sauvignon-stokken staan – voor het onwaarschijnlijke geval er een prachtige zomer komt. Dan is hij de enige van de ongeveer tachtig Deense wijnboeren met een cabernet sauvignon-wijn. Vindt-ie geestig.)

Jacob en zijn vrouw Lisbeth runnen de wijnmakerij sinds 2015, maar gelukkig heeft Lisbeth ook nog een ‘echte baan’, want de productie is nog niet groot genoeg om van te leven. Daarom planten ze nieuwe wijnstokken aan en organiseren ze proeverijen, kun je lunchen in het proeflokaal, en zijn ze van plan enkele camperplaatsen in te richten. Een camper past prima op de veerboot, zegt Jacob, en het is prettig als je na het proeven niet meer gaat rijden. Hoef je niet alles uit te spugen.

De druiven zijn minder zoet dan die uit een warmer klimaat, waardoor de wijn vrij licht is in alcohol en ook een zuurtje heeft, ‘fris’, zegt Jacob. Naast rosé en witte en rode wijn, blijkt hij ook appelwijn te maken (geen cider, wijn). En appellikeur.

Voor het diner hoeven we het eiland niet af: we eten vanavond in restaurant Brummersgaard. Onze serveerster spreekt vloeiend Duits en Engels (en Deens) en switcht vrolijk tussen de drie talen bij het bedienen van de gasten. Later komt eigenares Marianne een praatje maken en zij verklaart dat dat Duits nog een staartje is van de Duitse overheersing tussen 1864 en 1920. Die tweetaligheid is reuze praktisch voor alle Duitse toeristen (no hard feelings) en eigenlijk ook wel voor de Nederlandse.

Marianne organiseert regelmatig foodtrips op het strand, dan is ze samen met haar gasten een uurtje weg en verzamelen ze eetbare planten en schelpdieren. Ze is erg eco, organisch, biologisch en lokaal. Maar op een doortastende en nuchtere manier. En het eten is werkelijk verrukkelijk. Niet pretentieus, maar wel verfijnd. En zowaar: voldoende groente!

We gaan terug naar de camping met de fiets en de boot en de fiets, wat al met al zo’n 20 minuten duurt. Maar dat is scherp getimed – gelukkig vertrekt de veerboot geen minuut te vroeg.

Vandaag gereden: 104 km

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *