Handgebreide worsten in koperstadje

In de plaatselijke Leclerc Hypermarché van Neufchâtel-en-Bray schaffen we de naar verluidt wereldberoemde Neufchâtel-en-Braykaas aan. En ook een doosje crêpes, want we zijn helemaal weg van de ingenieuze crêpebakmachine.

Onderweg naar de Mont-Saint-Michel brengen we een toeristisch bezoekje aan het stadje Villedieu-les-Poêles (goddelijke pannenstad?) waar al sinds de middeleeuwen koperen pannen en andere voorwerpen worden vervaardigd. Het is een leuk stadje, ondanks de regen. We kunnen makkelijk parkeren – en nog gratis ook – en struinen door de straten met zijsteegjes naar verrassende binnenplaatsen. Zelf zijn we niet zulke koperfans, worden we niet echt blij van. Maar hier wordt ook andere kunst(nijverheid) beoefend en in het office du tourisme is zelfs een expositie van regionale kunstenaars met het thema eten. Vooral de gebreide worsten vallen erg in onze smaak.

Als we langs een pottenbakkerswinkeltje lopen waar met grote letters ‘Entrée libre’ staat, ontvluchten we de nattigheid en maken een rondje. Maar ja, keramiek – daar worden we dus wél blij van, en een prachtig (en geestig en uniek) vaasje rijker lopen we weer terug naar de camper. Martijn trekt me langs andere entrées libres, maar dat is nergens voor nodig. Ik hoef echt geen Franstalige boeken of brocante en zeker geen antieke klokken en koperen bellen.

Vlak voor de Mont-Saint-Michel ligt ‘La Caserne’, een soort compound achter een slagboom met grote parkeerterreinen, hotels, restaurants én een camping. De receptie is in Hotel Vert gevestigd, en we krijgen plekje 33 toegewezen op de camping die trots claimt de dichtstbijzijnde camping bij de Mont te zijn. Camping Mont-Saint-Michel heet-ie dan ook. De plekken zijn ruim, afgescheiden met heggetjes, en het sanitair is toegankelijk met een keycard. Je moet hier wel van tevoren reserveren, want dan krijg je een code voor de slagboom om La Caserne in te rijden. De code kost 4 euro, en elke keer dat je de slagboom passeert, heb je een nieuwe code nodig – die je niet ter plekke kunt kopen, dat moet je van tevoren regelen bij de receptie. Zonder code kom je er met de auto niet in, maar fietsend of lopend (er zijn voldoende overnachtingsplekken in de buurt) is de toegang tot het gebied vrij. Grote pré van deze camping is natuurlijk de locatie: het is een piepklein stukje lopen naar de gratis pendelbussen die elke vijf minuten de 2,5 km naar de Mont rijden. We pakken even een pendeltje heen en weer, omdat het kan, maar bewaren het echte bezoek voor morgen. Het lijkt ons wel lekker Nederlands om dan met de fiets te gaan, maar dat is verboden: je mag alleen lopend of met de bus of paardenkoets naar de Mont. (Je mag dus met de fiets naar La Caserne, maar moet hem dan ergens parkeren om over de brug naar de Mont te gaan.)

O, en de kaas? Lekker. Een soort combinatie van brie en camembert, met een vleugje fris.

Vandaag gereden: 323 km

5 gedachten over “Handgebreide worsten in koperstadje

  1. Hallo Martijn en Marjam,.
    De camper staat op een heel prettig plekje, vrij tussen de hegjes. Wat je schrijft over gebreide worstjes begrijp ik niet zo goed, is het omhulsel gebreid en zo ja, waarvan en hoezo? Voor de show?
    De kaasjes zien er heerlijk uit,, al zou ik niet een keuze kunnen maken, al die verschillende smaken, rijmt op elkaar. Wat is vleugje fris?
    Wat is de crêpebakmachine voor iets aparts? Het keramiek ziet er heel heerlijk uit, vroeger zou ik het zo meenemen, maar helaas, er is al te veel in huis.
    Marijke

  2. Hoi Marijke,
    Die worstjes zijn kunst. Nep dus, een soort gebreide kussentjes. Die kaasjes waren allemaal hetzelfde, alleen de vorm verschilde. En vleugje fris: deed me een beetje aan frisse zachte geitenkaas denken, maar het was van rauwe koeienmelk. En wat de keramiek betreft: wij hebben dus wel een vaasje gekocht… Maar dan geglazuurd, groen.
    Groet, Marjam

Laat een antwoord achter aan marijke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *