Stoere roze granietkust

De roze granietkust van het departement Côtes d’Armor is bijzonder indrukwekkend. De 300 miljoen jaar oude stenen zijn door wind en water in de meest fantastische vormen gekneed en de roze kleur is zelfs op deze bewolkte dag onmiskenbaar.

We hebben afgesproken met Didier Alno van het Bureau voor Toerisme in het stadje Perros Guirec, waar de roze granietkust begint. We rijden achter hem aan naar Camping Le Ranolien, die hij ons heel graag wil laten zien.

Dan stappen we bij hem in de auto en brengt hij ons naar de Phare Men Ruz. Phare = vuurtoren, men = steen (vandaar ook menhir: steen + rechtop) en ruz = roze. De camper blijft zolang op de parkeerplaats van de camping staan en dat is maar goed ook, want alle parkings die we onderweg zien hebben een hoogtebeperking.

Didier vertelt over het Bretons, een oeroude taal die voortkomt uit het Keltisch. Hij maakt ook nog een onderscheid tussen het Keltisch uit Bretagne en dat uit Wales (in de zevende eeuw kwam de Welshe monnik Saint Guirec naar Bretagne om zijn naam aan de stad Perros Guirec te verbinden), maar dat wordt allemaal erg ingewikkeld. Zijn Engelse woordenschat is niet bepaald uitgebreid en ons Frans kan een linguïstische verhandeling niet aan, dus we glimlachen allemaal vriendelijk naar elkaar. Wat wel overkomt is dat mensen uit Bretagne en uit het Engelse Cornwall elkaar best goed begrijpen. “Vooral laat op de avond, na veel bier.”

Hij zet ons af bij de GR 34, een dik half uur lopen van onze camper vandaan, zodat we de pracht van de granietkust op ons gemak kunnen ervaren.

In Trégastel is een charmant zee-aquarium gevestigd. Het is niet zo groot, maar het bevindt zich binnenin een grot van roze rotsen, en dat maakt het heel verrassend.

Het aquarium is verdeeld in drie zones: Stuifwater, Getijden en Diepzee. Vooral de vissen uit Getijden zijn herkenbaar, hier zien we ze zwemmen, een uur laten zien we ze dood op ijs liggen in de supermarkt.

De zon laat zich nauwelijks zien vandaag, maar dat weerhoudt een schoolreisjesbus vol kinderen er niet van om op het strand van Trégastel te spelen.

Iets buiten het kleine Pleumeur-Boudou staat weer een menhir: de Menhir de Saint Uzec. Dit exemplaar is dik zeven meter hoog, en is in de zeventiende eeuw geannexeerd door het christelijke geloof: er zijn christelijke symbolen in uitgehakt, en er is een kruis op geplaatst. Een waarlijk oecumenische menhir dus (ervan uitgaande dat de oude Kelten er ook een religieuze betekenis aan gaven, maar dat is zeer aannemelijk).

Onze camping heet La Baie de Kernic, en ligt op een bijzondere locatie een stukje buiten het plaatsje Plouescat, op een landtong die in zee uitsteekt. Uitstekend avondwandelingmateriaal.

Vandaag gereden: 150 km