Snel door Italië

We rijden over de Simplonpas naar Italië. Je kunt ook met de autotrein vanuit Brig naar Iselle door de Simplontunnel, lekker snel en makkelijk, maar het is mooi weer en de weg is goed, dus we opteren voor de mooie rit. Op pashoogte is een servicestation voor campers, we kijken even en Martijn stuurt info door naar Campercontact.

Je merkt het meteen als je voorbij het Zwitserse dorpje Gondo Italië inrijdt: de weg wordt onmiddellijk slechter. Rammelend en hobbelend rijden we verder, en ons plan om tolwegen te vermijden sneuvelt als blijkt dat de betaalweg naar Milaan toch een stuk beter is – die is goed onderhouden. Klinkt misschien een beetje mopperig, maar we vinden het geweldig om weer eens in Italië te zijn, en voor de camper is het ook leuk: hij komt oorspronkelijk uit Poggibonsi in Toscane.

Na 346 km parkeren we de camper in het stadje Soragna op een van de drie camperplaatsen, een mixed parking waar je water kunt lozen, maar de wc-cassette niet. De Conad-supermarkt is op loopafstand, en we vullen onze rugzakjes met lekkere dingen (onder andere leuke zero frisdranken – we zijn niet van de frisdranken, vinden ze ongezond, overbodig en obsoleet, maar in Italië val ík in ieder geval van mijn geloof).

Na een bloedhete nacht (toch wel warm, parkeren op asfalt) willen we snel door en we nemen weer de tolweg. Gisteren was het een verademing qua wegdek, maar nu merken we dat de rechterrijstrook op veel plaatsen nogal hobbelig en kuilig is. Nou ja, de Italiaanse chauffeurs zijn in ieder geval prettig. Geven veel ruimte bij het invoegen en rijden relaxed. We kruisen zelfs een politiebusje waar een gebruinde arm uit het bestuurdersraam hangt terwijl de zwaailichten aanstaan, zo relaxed.

Bij Parma komen we langs een Ikea, en bedenken dan dat we eigenlijk héél nodig naar een Ikea moeten. Echt, zonder plastic bakjes om onze kastjes te ordenen kunnen we níet verder. Enfin, bij Bologna is de volgende, dus we stellen de navigatie erop in. Je rijdt erlangs, ja je rijdt erlangs, maar dan… via een soort gegroeid organisch wegennet bereiken we de winkel. We nemen een kopje gratis koffie met de family card en kopen onze bakjes, plakhaakjes, wasknijpers en nog zo wat. Al met al kost het ons 10 km extra, maar hé, nu worden we niet meer bekogeld met boosaardige sokken als we onze kastjes opendoen.

Ons reisdoel vandaag is camping Podere Sei Poorte in Monteciccardo waar in het voor- en naseizoen het voordelige ACSI-tarief wordt gehanteerd. Vandaar is het een dik uur rijden naar Ancona, waarvandaan donderdag onze veerboot naar Griekenland vertrekt. Gelukkig hebben we een routebeschrijving van campingbaas Hans gekregen, want de kleine weggetjes door de heuvels van de Marche zijn doolhofwaardig, en navigatiesystemen schijnen er niet mee uit de voeten te kunnen.

Als we na in totaal 302 km bij de camping aankomen zijn alle hobbelige wegen vergeten. Het is hier een soort paradijs, en nog Nederlandstalig ook. We zetten de camper neer op een plekje met schitterend uitzicht naast een kleine moerbeiboom waar je de vruchtjes zelf kunt plukken, en nemen een duik in het zwembad – nou ja, geen duik, je kunt overal staan, maar we trekken wel een paar baantjes en gebruiken de overvloedig aanwezig ligbedden om in de zon op te drogen.