Another day in paradise!

Gezien de locatie is Podere sei Poorte echt een camping om een dagje met de camper te blijven en dat gaan we doen ook. Hoewel we ook mee zouden kunnen gaan met de Buon Pranzo Pasta Party, een carpoolende excursie waarbij je alle, maar dan ook alle ins and outs van pasta leert bij een plaatselijke pastaboerderij, inclusief lunch.

Maar nee, vandaag zijn we honkvast. Rommelen wat in en rond de camper, liggen in en bij het zwembad en ik neem rustig de tijd om te genieten van onze trono, die we van de Nederlandse fabrikant hebben meegekregen om eens uit te proberen. De trono is een opblaasbare stoel van parachutestof, die je opblaast door hem een paar seconden in de lucht rond te draaien, je  dus geen pompje nodig. Hij staat in een oogwenk en hij zit best lekker, een fijne afwisseling van campingstoeltjes. In de schaduw van ons moerbeiboompje verdiep ik me via Mythos van Stephen Fry in de Griekse mythologie (daarover later meer, ik ben nu halverwege, zo ongeveer wanneer Zeus uit pure verveling de mensheid ontwerpt) en hoewel we in Italië zijn en nog niet in Griekenland, komt het door de sprookjesachtig mooie omgeving prettig bij me binnen. Het maakt echt uit waar en hoe je een boek leest.

Bij een kopje volbloed Italiaanse cappuccino maken we een praatje met Sietske Poorte, een van de zes Poortes uit de naam van de camping (Podere = hoeve, sei = zes, Poorte = achternaam Poorte). Hans en Sietse zijn in 2002 met hun vier kinderen naar Monteciccardo verhuisd om hun grote droom waar te maken: later als we groot zijn beginnen we onze eigen camping.

Sietske studeerde bedrijfskunde en heeft een achtergrond als trainer en coach, iets wat haar nu goed van pas komt, want de staf waarmee ze werkt bestaat grotendeels uit (veelal Nederlandse) jongeren die een studiepauze inlassen of hier stage lopen en zich vrolijk uit de naad werken om de camping te laten floreren. “Naast koken vind ik het begeleiden van al die verschillende jonge mensen erg leuk.”

Dat koken gaan we meemaken, want op woensdag is er een gezamenlijk verrassingsvismenu, en we laten ons graag verrassen. “In het hoogseizoen serveren we ook á la carte, maar ons keukenteam is daar nu te klein voor.” En dat gezamenlijke? “Dat is geen kwestie van moeten, je mag apart zitten, maar het is ons zo vaak overkomen dat mensen hun tafels tegen elkaar gingen schuiven, dat we dat nu van tevoren al doen. En het is altijd erg gezellig.”

Sietske houdt van haar werk en haar gasten. “Onze policy van een camping middenin de natuur, grote plaatsen, geen disco, een rechttoe rechtaan zwembad, verzorgd sanitair en lekker eten trekt aardige mensen.” Die grote plaatsen vinden Hans en Sietske het allerbelangrijkste. “Italianen snappen daar niets van. ‘Daar kun je wel vier caravans op kwijt!’ zeggen ze. Zij vinden het gezellig om op elkaars lip te staan. Nederlanders zijn anders.”

Het diner is een groot succes. De goed bedachte voorseizoen-try-outs van Sietske zijn verrukkelijk en we worden aan beide kanten geflankeerd door aardige en interessante mensen zodat de avond geanimeerd verloopt.