Superfast naar Griekenland

Rijdend door het imponerend mooie landschap van de Marche, op weg naar de haven in Ancona, maken we een tussenstop in Fano. Het stadje heeft veel te bieden op cultuurhistorisch gebied, maar we houden het bij een wandelingetje door het centrum, en we lopen omzichtig om de de ster heen in het plaveisel van het centrale plein, want het brengt ongeluk als je op het midden gaat staan: voor elk examen dat je ooit nog doet, zal je zakken. Schijnt. En dat in een stad vol studenten.

We stoppen onderweg voor een lunch in de camper en moeten dan toch nog opschieten om op tijd in Ancona te arriveren. Oorspronkelijk zou de boot naar het Griekse Igoumenitsa om 13.30 uur vertrekken, maar in een sms-je van een paar dagen geleden kregen we meer tijd: de vertrektijd werd 16.30 uur, en graag twee uur van tevoren aanwezig zijn aub.

In Ancona volgen we de borden die ons het belangrijkst lijken, de felgekleurde met veel uitroeptekens: éérst inchecken voordat je naar de haven rijdt. Je kunt parkeren op een groot parkeerterrein voor de terminal, en zoekt dan binnen je maatschappij. We varen met Anek Lines, maar die heeft ons omgeboekt op Superfast Ferries, dus die balie zoeken we op.

We krijgen al onze paperassen uitgereikt door een vriendelijke dame en parkeren de camper in de schaduw van een viaduct – dat zien we andere automobilisten en camperaars ook doen. Een Belgisch echtpaar dat al sinds 1977 naar Griekenland gaat vertelt dat je nog lang genoeg in de hete zon op de kade kan staan. Een uur voor vertrek richting boot rijden is vroeg genoeg.

Dat blijkt inderdaad het geval, we staan behoorlijk lang te wachten – de vertrektijd verstrijkt, en nog staan we te wachten. Hoera voor de koelkast en wc aan boord.Van de camper dus.

Rond vijf uur mogen we aan boord. Meestal wijst het zichzelf als je een veerboot inrijdt, maar hier staan geen borden, hier moet je de aanwijzingen van het personeel volgen. Gelukkig lopen er overal mannen te zwaaien en te gebaren, dus als we uiteindelijk met een paar campers in colonne achteruitrijden, komt het helemaal goed. Ook de vrachtwagens moeten achteruit, en combinaties met aanhangers. Blij dat we zo’n wendbare camper hebben.

Op deze boot is ‘camping on board’ mogelijk. Dat wil zeggen dat je in je camper of caravan op het autodek mag overnachten gedurende de overtocht, terwijl je aangesloten staat aan elektriciteit. Wij slapen deze heenreis in een hut, en op de terugreis gaan we camping on board uitproberen.

We installeren ons in de riante hut met badkamer en gaan de boot verkennen.

Het vertrek van de Superfast XI laat nog een tijd op zich wachten. De kapitein zelf geeft een verklaring via het omroepsysteem: we wachten op twee in Italië ongewenste vreemdelingen die nu nog op weg naar Ancona zijn in een andere boot. Die moeten mee.

We vertrekken uiteindelijk om 20.15 uur, zónder de twee extra passagiers. Die gingen toch maar níet mee, vertelt een hevig misnoegde ober die onze tafel komt afruimen. Ze zitten nu op een politiebureau in Ancona, en meer weet hij helaas niet. Dat eten is trouwens prima: genoeg keus aan sla en groente (en natuurlijk ook vlees en vet) en best betaalbaar. En Martijn is zeer content met de mogelijkheid om zoutloos te eten, enkele gerechten zijn standaard zonder zout. Salade is 4 euro, moussaka 7,90 en een fles rode wijn 11.

Na het eten schuimen we nog wat rond op de boot en dan zoeken we onze kooi op.

Vandaag gereden: 90 km