Schaduw van olijfbomen

De reis naar het schiereiland Pilion verloopt redelijk vlot. Het is zondag, dus we kunnen niet afgeleid worden door winkels (hoewel we bij wat later blijkt een busstation te zijn toch drie shirtjes voor Martijn scoren, kost bijna niks, blijkt tweedehands, maar ruikt fris). De wegen zijn goed, wat na de ervaring van de Katarapas toch wel een opluchting is.

Op Pilion zijn we te gast bij camping Sikia vlakbij Kato Gatzea. We worden allerhartelijkst ontvangen door Irini Pandeli, die samen met haar zus Sofia de camping runt. Hun vader heeft de camping vijftig jaar geleden opgericht, en omdat het terrein oorspronkelijk een olijfboomgaard was met honderden olijfbomen en één vijgenboom, heeft hij de camping Sikia genoemd, Vijgenboom. Hij moet beslist humor gehad hebben.

We manoeuvreren de camper op een prachtige plek: met direct uitzicht op de baai in de schaduw van olijfbomen. Onze buren links (Nederlands) en rechts (Belgisch) komen hier allemaal al jaren. Beide stellen zijn fervente Griekenlandgangers, en komen op de een of andere manier altijd weer hier terecht. Zo fijn is deze camping.

De vele trouwe gasten hebben deze camping goed door de crisis geholpen, vertelt Joanna, de dochter van Sofia, met wie we later een praatje maken. Joanna heeft na het behalen van haar MBA in Athene de bedrijfsleiding van de winkel en het restaurant op zich genomen. De recessie, zoals zij de Griekse crisis noemt, heeft volgens haar veel meer kwaad gedaan dan nodig was, omdat het in de perceptie van de Grieken – en trouwens ook van de buitenlanders – erger was dan in de realiteit. “We zijn een modern en ontwikkeld land: er waren niet voortdurend rellen, er stierven geen mensen op straat. Ja, om medicijnen te krijgen was een boel papierwerk nodig, maar de gezondheidszorg functioneerde echt wel.” Omdat Grieken hun geld niet uit durfden te geven uit angst voor een onzekere toekomst en buitenlandse toeristen wegbleven uit angst voor een instabiel land, zijn veel bedrijven over de kop gegaan. “Er is economisch niet eens zo veel veranderd, maar de mensen hebben nu weer vertrouwen en durven te kopen en ook de toeristen weten ons weer te vinden. Het is echt grotendeels een kwestie van perceptie.”

We verkennen de camping en gaan zwemmen in de zee. Het water is kraakhelder, lekker warm en beweegt zich strelend om je heen.

Het terras aan zee ziet er zo geweldig uit, dat we met veel plezier het restaurantje uitproberen. Lekker eten met uitzicht op een prachtige zee met vrolijk zwemmende mensen, je kunt het slechter treffen. We vallen in slaap met het geluid van het kabbelende water onder ons.

Vandaag gereden: 168 km