Op naar de Peloponnesos

De naamgever van de Peloponnesos was Pelops, de zoon van koning Tantalus. Dat het zover kwam dat Pelops kon gaan heersen over de Peloponnesos was nog niet zo vanzelfsprekend, aangezien zijn vader Tantalus hem toen hij jong (en mals) was in stukken gehakt, gebraden en met saus overgoten tijdens een banket aan de goden had voorgezet. De goden hadden door dat er iets niet klopte en weigerden te eten. Een woedende Zeus zorgde dat Pelops weer tot leven kwam en strafte Tantalus met de vanaf dat moment zo genoemde tantaluskwelling: een hongerige en dorstige Tantalus werd in een poel fris water gezet met een tak vol fruit boven hem. Boog hij naar het water, dan deinsde het terug, reikte hij naar het fruit, dan zwaaide de tak buiten zijn bereik.

Een van Pelops’ zonen heette Atreus, en naar hem werd de hele familie het huis van Atreus genoemd. De latere koning Agamemnon hoorde ook tot dit huis, en dat verklaart de naamgeving van enkele opgravingen in Mycene. Maar dat komt over een paar dagen ter sprake.

Goed, die Peloponnesos, daar gaan we vandaag dus naartoe. We vertrekken van een natte camping Apollon in Delphi, waar eigenaar Nikos ons met zijn jas aan uitgeleide doet. “Dit zijn winterse temperaturen”, moppert hij. “Ik heb mijn winterjas te voorschijn moeten halen.” Wij dragen optimistisch een korte broek, want de vooruitzichten voor vandaag zijn goed.

Onderweg stoppen we bij het indrukwekkende monument van Karakolithos waar in 1944 meer dan 220 dorpelingen door de Duitsers zijn doodgeschoten als vergelding vanwege de moord op van een paar Duitse soldaten. Verderop doen we boodschappen in een prachtige supermarkt met twee verdiepingen (zie je wel, er zijn ook grote) waar we allemaal lekkere Griekse ingrediënten kopen voor onze Grieks geïnspireerde zelfgekookte maaltijden. Martijn helpt een autochtone klant bij het afwegen van diens groente. Zelfs met drie woorden Grieks kom je al een heel eind.

In Thebe, dat eigenlijk Thivia heet, maken we een fotostop bij de bron van Dirce. Zij was de vrouw van Lycus, de koning van Thebe, maar ze was een ietwat onsympathieke dame. Ze werd met de haren aan de horens van een stier gebonden door twee broers die een appeltje met haar te schillen hadden (lang verhaal) en toen de stier ervandoor ging overleefde ze dat niet. Op de plaats waar ze stierf liet Dionysos de bron van Dirce ontspringen, want Dirce had hem altijd trouw aanbeden. (Martijn wordt af en toe helemaal iebel van mijn geciteer uit Mythos, van Stephen Fry – hoewel ik deze uit een andere bron heb, Mythos is niet compleet, dan zou het boek niet te tillen zijn. “Het is verzónnen!” werpt hij tegen als ik weer een verhaal vertel van hoe het was en hoe het ging. Oké, het is verzonnen. Maar deze fountain ligt hier dan toch maar.)

De wegen zijn over het algemeen goed, maar de weerfenomenen van de laatste tijd plegen er wel een aanslag op. Ook hier in West-Attika. Later aan de kust is de weg weer oké, en rijden we een heel stuk achter een vrachtwagentje met ondermeer aardewerken potten die wonder boven wonder heel blijven. Maar ze exporteren deze potten al meer dan 3000 jaar, dus ze zullen wel weten hoe ze vervoerd moeten worden.

Om op de Peloponnesos te komen moet je het over het Kanaal van Korinthe. Over de brug, dus al op de Peloponnesos, kun je parkeren op een groot parkeerterrein met toeristische winkeltjes. De brug kun je aan alle kanten op en af, er zijn zebra’s – wel spannend. Ook spannend is het bungeejumpen, maar kijken is ook leuk. Even wat cijfers: het kanaal is gegraven tussen 1881 en 1893, de lengte is 6343 m, de diepte van het water is 8 m, op waterniveau is het 24,6 m breed, op de bodem 21 m, de wanden zijn 79 m hoog en er varen 12.500 schepen per jaar doorheen.

Het Kanaal van Korinthe verbindt de Golf van Korinthe met de Golf van Saroniko, en het verkort de vaarroute tussen Athene en de Ionische Zee met ongeveer 350 km.

Op camping Blue Dolphin vlakbij de stad Korinthe kiezen we voor een plek aan het water. Campingbaas Peter waarschuwt nog wel voor de harde wind maar die willen we trotseren. Zo’n droomplek laat je niet aan je voorbijgaan.

[Naschrift: Camping Blue Dolphin is vanwege corona gesloten.]

Vandaag gereden: 213 km