3000 jaar Grieks handwerk

Campingbaas Peter heeft ons op het hart gedrukt vooral naar het Oude Korinthe te gaan. Dat ligt op een helling, hoog boven zee. “Die oude Grieken wisten wel waar ze steden moesten bouwen: een plek met zoetwaterbronnen, veel groen en niet te heet. Het nieuwe Korinthe aan zee is een stuk minder prettig.” Het Oude Korinthe staat inderdaad op ons to-do-lijstje, en eerlijk gezegd denken we dat het eigenlijk ook direct aan zee lag. Een stad van 300.000 mensen, dat past toch niet op de heuvel waar we naartoe gaan?

Want ja, zo’n 2500 jaar geleden leefden er 300.000 mensen in Korinthe, het moet een enorme stad zijn geweest. In 146 v.C. hebben de Romeinen het verwoest en later weer opgebouwd, en ook branden en aardbevingen eisten hun tol. Dat maakt de archeologische site weer een lekker ingewikkeld zoekplaatje. Want wat is Helleens, Grieks of Romeins?

Peter tipt ons een veilige fietsroute zodat we de camper kunnen laten staan. We moeten flink klimmen, wat de niet-e-biker onder ons soms van de fiets doet stappen (dat ben ik dus) maar al met al hebben we de 4,5 km snel achter de rug. En er staat zowaar een fietsenrekje bij het kassahuisje!

Ook bij deze opgraving zijn de resten van de tempel van Apollo weer het grootst, net als in Delphi.

De plaquettes die in weinig woorden drie tijdperken proberen te omvatten laten we al gauw links liggen. Dan maar proberen de magie op te snuiven en de achtergrondinformatie uit onze eigen groene Michelingids halen.

Er lopen veel kleine groepjes schoolreizende jongeren rond, die van het Coornhert gymnasium in Gouda blijken te zijn. Ah, Nederlandse jongeren in Griekenland, daar horen vast leraren klassieke talen bij! Die wij zo misten in Delphi! We luisteren onbeschaamd af en hebben al gauw onze favoriet gevonden: de leraar met het rode petje.

Rode pet is een onuitputtelijk vat vol kennis, die de kinderen en ons aan zijn lippen gekluisterd houdt. Oude Grieken sportten heel individualistisch, ze kenden geen teamsporten. En alleen de eerste plaats telde, een zilveren en bronzen medaille werden niet uitgereikt. Dat is toch een leuk weetje!

Het kleine museum dat vol staat met prachtige voorwerpen die ter plekke zijn opgegraven is echt genieten. Zo wonderlijk dat zoveel spullen alle verwoestende tijden hebben overleefd.

Vanaf een uur of tien loopt het museum vol met bezoekers uit de hele wereld – die zijn ook leuk om te bekijken.

Oud Korinthe, of Ancient Korinthe, is niet alleen een opgraving, maar ook een dorp waar enkele honderden mensen wonen. De straat naast de opgraving bestaat uit restaurantjes en souvenirwinkeltjes. We zijn weliswaar dol op winkeltjes, maar niet op opdringerige verkopers. Dus als we een ruime lichte winkel vinden, met een verkoper die ons vriendelijk met rust laat, kunnen we eindelijk alles op ons gemak en met aandacht bekijken. De fries die we in Delphi zo mooi vonden, met de vechtende leeuw en de boogschietende Apollo en Artemis, hangt hier tot onze verrassing als gave replica aan de muur. De replica’s van vazen uit het museum zijn leuk, maar wat moet je ermee? We kiezen enkele moderne gekleurde schaaltjes uit, daar kun je tenminste nootjes of zo in doen.

We raken aan de praat met de verkoper, Radu, die zelf ook een hekel heeft aan verkopers die in je nek hijgen.”Soms staan ze zelfs in de weg als ik een t-shirt wil uitzoeken, dan zie ik niks!” Als ik vraag of hij ook een vaasje heeft waar de mythe van de bard Arion met de dolfijn op uitgebeeld staat, gaat hij even naar achteren. Nee, die is er niet, maar zijn vader kan er wel eentje maken. Hė? Wat? We mogen mee naar de werkplaats achter de winkel en daar zit de vader van Radu, druk bezig met het beschilderen van een serie van zeven vaasjes. Blijken al die vazen, potten en wandplaquettes door de vader van Radu zelf gemaakt te worden. Niks stickers in China, echt handwerk uit Griekenland!

Nu bekijken we al die potten en vazen toch met andere ogen. De serie van zeven waar Radu’s vader momenteel mee bezig is, krijgt hij in een dag af. En voor die kleintjes vragen ze 12 euro per stuk, wat dan dus eigenlijk heel goedkoop is.

Pa laat trots foto’s zien van een enorme vaas: hier zijn ze met zijn tweeën twintig dagen mee bezig geweest. De vaas van 1.75 m hoog was voor de winkel naast het Nationaal Museum in Athene, waar het origineel staat.

In de middag kunnen we niet zwemmen in zee vanwege de harde wind – maar die waait het slechte weer weg volgens Peter, dus we moeten er blij mee zijn. Bij het boodschappen doen in een hypermodern winkelcentrum vlakbij de camping, Mare West, gaan we op zoek naar feta met weinig zout – en die vinden we. Martijn happy.

Vandaag gefietst: 10 km