Kortste hoofdstad van Griekenland

Nafplio heeft een roerige geschiedenis, maar dat geldt natuurlijk voor meer Griekse steden. Grieken kunnen nogal heetgebakerd zijn, en degenen met wie ze ruzie maken, zoals andere Grieken, Turken en Italianen, ook. Verschillende overheersers, maar ook politieke vluchtelingen, hebben hun stempel op de stad gedrukt. Zelf vinden de inwoners van Nafplio dat de stad zijn grootste bloei had tussen 1827 – 1834, toen het de hoofdstad was van de Griekse staat. Heden ten dage is Nafplio een aantrekkelijke plaats voor toeristen. Schattige straatjes met souvenirwinkeltjes die soms een verrassend origineel assortiment hebben, zeer gevarieerde architectuur, een prachtige haven met kraakhelder water, talloze terrasjes en taverna’s en natuurlijk musea en archeologisch interessante overblijfselen.

We parkeren de camper in eerste instantie op de grote parking bij de haven, en geven twee bedelende smoezelige jongetjes ieder 10 cent. Daar zijn ze niet tevreden mee, ze willen ieder een euro. Vinden wij niet nodig en we weigeren. Dan blijken ze hondsbrutaal te zijn. Ze openen zelf de camperdeur om meer geld te eisen. Na een snauw druipen ze af, maar verderop zien we een groep onduidelijke volwassenen zitten, en we bedenken dat je met een camper – in tegenstelling tot een personenauto – toch wel duidelijk een signaal uitzendt: wij hebben dure spullen aan boord. Verkassen dan maar -weggejaagd door een paar negenjarigen (maar wel met achterban). We parkeren in het stadje langs de weg, op een plek die ons een geruster gevoel geeft.

We slenteren door de stad, drinken koffie aan de haven, kopen een potje oranjebloesemhoning bij een honingwinkeltje (de baas heeft geen kinderen, zijn bijen zijn z’n kinderen, zegt de verkoopster) en scoren een kalendertje van 2019.

Op de terugweg naar Tolo schaffen we bij een supermarkt een parasolletje aan, waarmee we naar het strand gaan. De zon is te fel voor ons, maar onder het parasolletje zijn we veilig. We gebruiken ook de strandschoentjes (heel heet zand) en snorkelset (vissen!) weer. Nuttige aankopen!

Op camping Sunset is een groot terras waar je wat kunt drinken (de zelfgemaakte citroenlimonade van Nikos’ moeder is verrukkelijk), maar á la carte eten wordt er niet geserveerd. Alleen voor groepen valt er wel wat te organiseren met Nikos. Nou stikt Tolo van de terrasjes en restaurants, dus als je uit eten wilt is dat geen probleem. We gaan naar Hotel Ritsa’s, dat schuin tegenover Sunset ligt, lekker dichtbij op loopafstand. We vallen met de neus in de boter: er is een groot gezelschap Tsjechen, en we mogen (voor 7 euro p.p.) aanschuiven bij hun buffet. Het eten is eenvoudig, gevarieerd en lekker.

Vandaag gereden: 21 km