Te gekke bruggen op weg naar Lefkas

Ons reisdoel van vandaag is het Ionische eiland Lefkas, ons enige echte Griekse eiland deze reis. Lefkas is met een dam en een brug verbonden aan het vasteland, zodat we er met de camper gemakkelijk naartoe rijden.

Maar eerst nemen we afscheid van de fijne camping Alphios en de hartelijke familie Papadopoulos.

Waar we kunnen pakken we de tolweg, want we hebben een beetje genoeg van bochten en kuilen. Helaas blijven er nog genoeg over. In Patras nemen we een pauze om uitgebreid boodschappen te doen – ook voor thuis. Het is erg fijn dat je in een camper over een koelkast beschikt, want de Griekse yoghurt en feta zijn hier echt lekkerder. Verder kopen we nog wat exotische artikelen als kokoswasverzachter, taxini (sesampasta) met sinaasappel en glutenvrije chips. Niet vanwege die gluten (die van nature sowieso niet in aardappelen zitten), maar omdat er bijna geen zout in zit.

Een paar dagen geleden hebben we flesjes Mythosbier gekocht, en een nauwkeurige studie van de kassabon (dat is nog niet zo eenvoudig met dat Grieks) heeft ons geleerd dat we statiegeld hebben betaald. Inleveren blijkt nu wel even een dingetje. Het kán wel, maar het is een hele operatie: een vakkenvuller neemt Martijn mee naar de servicebalie – even wachten – “gaat u ondertussen maar boodschappen doen”, later de bon ophalen, compleet met officiële stempel en handtekening, en inleveren bij de kassa. Er zal toch wel een efficiëntere manier zijn? Doen Grieken dat zelf ook zo?

In Patras fotograferen we een stel op een motor: niemand draagt hier een helm, laat staan beschermende kleding. Correctie: we hebben één keer een motorrijder gezien die een helm droeg. In zijn hand. (Griekenland heeft nog geen 11 miljoen inwoners en jaarlijks vallen er 1800 verkeersdoden. Ter vergelijking: Nederland telt 17 miljoen inwoners en in 2017 vielen er 613 verkeersdoden.)

Om van de Peloponnesos naar het noorden te gaan, kun je sinds 2004 gebruik maken van de Rio-Antirriobrug, een 2880 m lange tuibrug over de Golf van Korinthe, die niet alleen groot en mooi en praktisch is, maar ook nog eens aardbevingsbestendig. De tolkosten voor de camper bedragen 13,30 euro.

De brug bij Lefkas staat open. Althans, hij heeft aan twee kanten het wegdek opgeklapt en is opzij gevaren zodat de boten erlangs kunnen. Die tuibrug was indrukwekkend, maar dit is zo grappig en creatief, deze brug wint.

De camping van de NKC-routebeschrijving, camping Vassiliki Beach, ligt helemaal in het zuiden van Lefkas, aan de rand van het dorp Vassiliki. De 38 km langs de oostkust van het eiland kost ons bijna anderhalf uur; we krijgen de rit vandaag niet cadeau. Van de voorgespiegelde vijf uur reistijd weten wij toch dik zeven uur te maken, en dat is exclusief het supermarktuitstapje.

De camping is schaduwrijk en vol met toeristen uit verschillende landen. We zien één andere Nederlandse auto, maar verder zijn het – net zoals op de andere campings – vooral veel Italianen, Slovenen en Roemenen. Voor hen is Griekenland natuurlijk niet ver weg.

We verkennen lopend het strand en het dorp, alles ligt dichtbij. De haven wordt gerenoveerd en daardoor is het uitzicht van het strand niet echt pittoresk te noemen. De zee en strand doen een beetje smoezelig aan en de officiële veerdiensten zijn tijdelijk verplaatst naar de havenstad Nydri.

Maar de boulevard van Vassiliki maakt alles goed. Het is één lange rij van gezellige terrasjes waar heerlijk eten en drinken wordt geserveerd. We waren van plan bij de camper te eten maar gaan overstag: als je op een plek als deze bent, moet je ervan profiteren.

Vandaag gereden: 332 km