Koraal gered met zwembadzout

De warmwatervoorziening van de camper vertoont wat kuren, maar via Maui in Melbourne – we worden nog eens dikke vrienden – krijgt Martijn verschillende adviezen, en een daarvan, met de pink het ontstekertje driehoogachter schoonvegen, heeft effect. Met vers warm water in het boilertje rijden we naar The Great Barrier Reef Aquarium in Townsville.

Het aquarium is dik dertig jaar oud, en is indertijd gevuld met kleine hoeveelheden koraal dat geoogst werd van het echte Great Barrier Reef, dat zich over een afstand van ongeveer 2600 km uitstrekt langs de oostkust van Australië. Dat zou nu ondenkbaar zijn, vertelt Michelle Lang van het aquarium. Inmiddels is het koraal in het aquarium gegroeid, en de ongeveer 130 soorten leven in een immens groot open bassin (tank noemen ze het zelf) met 2,5 miljoen liter water waar ook nog eens 120 verschillende soorten vissen in rondzwemmen.

“Wij zeggen altijd: ga lekker snorkelen in het Great Barrier Reef, maar kom bij ons rustig kijken hoe echt gezond koraal er uitziet”, vertelt Michelle.

Veel aquaria in Australië en in de rest van de wereld gebruiken een mix van echt en nep koraal. De nepversie is in felle kleuren geschilderd, waardoor mensen een verkeerd idee krijgen van het uiterlijk van koraal. Het is in werkelijkheid wel kleurig, maar zeewater maakt alles blauwig.

Het echte rif langs de oostkust van Australie heeft te kampen met verbleking. Dat is een gevolg van de klimaatverandering waardoor het zeewater gedurende langere periodes warmer is dan voorheen. In principe kan het koraal nog herstellen, maar dan moet het water wel ophouden met zo warm zijn, verzucht Michelle. “Wij houden het water op de goede temperatuur, daarom is ons koraal zo gezond.”

In februari van dit jaar ging het bijna mis met het aquarium. Door hevige regenval, zelfs voor Australische begrippen, werd het zoutgehalte in de open tank te laag. “Er kwam in 24 uur een meter water uit de lucht; we waren één dag verwijderd van een disaster.” De hoeveelheid zout die moest worden toegevoegd was zo groot, 26 ton, dat ze moesten uitwijken naar leveranciers van zwembadzout. “We gebruiken natuurlijk nooit zwembadzout, maar het was dit of alles was doodgegaan.” Dagenlang hebben medewerkers geleidelijk zout aan de tank toegevoegd, terwijl hun eigen huizen ook te lijden hadden onder de overstromingen. Maar het had zin: het aquarium werd gered.

Het is genieten in het aquarium: van het koraal, de vissen en de andere bezoekers die ook, net als wij, gefascineerd zijn door het onderwaterleven.

Educatie is een belangrijke pijler van het aquarium; er zijn voordrachten in het ’theater’ waar zowel een duiker in de tank als een presentator op het droge samen informatie geven over van alles en nog wat. Zoals: de kans dat je aangevallen wordt door een haai is maar klein, want haaien vinden mensen helemaal niet lekker. En: vrouwtjeshaaien hebben een dikkere huid dan de mannetjes. Want bij het paren houden de mannetjes zich met hun kaken vast aan het vrouwtje. Een van de female haaien hier heeft allemaal littekens…

Ook de informatie over stingers, kwallen van alle vormen en formaten, is nogal angstaanjagend. Symptomen als huidirritatie zijn nog wel te overzien, maar ademhalingsmoeilijkheden met zelfs de dood tot gevolg zijn toch van een andere orde.

Als we later een mooi lunchplekje vinden langs het stadsstrand, schittert het prachtige zand door afwezigheid van mensen: zwemmen is verboden vanwege de gevaarlijke kwallen.

Vanaf mei zijn de kwallen vertrokken, en kunnen mensen het water weer in, tot november. In de tussentijd kunnen de kinderen uit Townsville terecht in het vrolijke gratis openluchtbad in het park langs de boulevard.

Als we naar Airlie Beach rijden komen we door bushlandschap en langs suikerrietvelden en mango-boomgaarden.

In See Breeze Caravan Park krijgen we een hartelijke ontvangst, we worden zelfs geholpen met insteken op onze toegewezen plaats. Het sanitair is mooi, echte badkamers met wc en een regendouche. De Coles (supermarkt) is op loopafstand.

Vandaag gereden: 291 km