Paaszaterdag: de winkels zijn weer open! We doen enthousiast en uitgebreid boodschappen bij een Coles in Grafton want we zijn de laatste dagen behoorlijk ingeteerd op onze voorraden. Het assortiment in de supermarkten blijft intrigerend, ook na drie weken.
Australische Brusselse spruitjes 
Kangoeroevlees voor mens en dier 
Diepvries voor Echte Mannen
In Coffs Harbour is The Big Banana Fun Park gevestigd. De entree is gratis, je betaalt per attractie. En er zijn ook gratis dingen te doen. We zijn benieuwd, maar door de drukte is er geen parkeerplaats beschikbaar voor onze grote camper. Dus onverrichterzake rijden we weer weg.
Maar we laten ons niet kisten, er is nog veel meer te doen in Coffs Harbour. We gaan naar het strand om daar een boterhammetje te eten. Maar worden weggejaagd door een heel harde regenbui.
Dat boterhammetje eten we dan maar lekker binnen op, en we gaan op weg naar het plaatselijke dolfinarium. Helaas, de kortste weg staat weliswaar toevallig niet onder water (het is eb) maar er is wel een viaduct met een hoogtebeperking van 3,3 m. Onze camper is 3,4 m hoog. Heb ik al gezegd dat hij echt wel groot is?
Het Dolphin Marine Conservation Park is een schattig park. En hier lukt ons alles. Eigenlijk moet je hier een programma volgen dat een dag duurt zodat je educatie en amusement in prettig afwisselende en hapklare brokken tot je kunt nemen, maar ook als je in de middag tamelijk abrupt invoegt, is het zeer de moeite waard.
Het relatief kleine dolfinarium werkt volgens de beroemde quote van de Senegalees Baba Dioum: “In the end we will conserve only what we love. We will love only what we understand. We will understand only what we are taught.” (“Uiteindelijk zullen we alleen behouden waar we van houden. We zullen alleen houden van wat we begrijpen. We zullen alleen begrijpen wat ons wordt geleerd.”)
Alle dieren in het park zijn ofwel gered omdat ze gewond waren, danwel hier geboren, ofwel afkomstig uit andere parken en hiernaartoe gebracht voor het fokprogramma.
Plugga de zeeschildpad mist een flipper 
De 17 kleine pinguïns zijn gered, geboren of gebracht
We schuiven aan in de rij voor de foto- en knuffelsessie met een zeehond. Vandaag is Sonya on duty, een gered exemplaar. Sonya heeft een eigen begeleider die haar lekkers geeft zodat ze de knuffels van tientallen mensen blijmoedig kan ondergaan. Ze voelt heel apart: zacht en toch stevig, en ook nogal vochtig. Voordat we gaan poseren duwt ze haar natte snuit met de harde snorharen in mijn gezicht. Helaas is daar geen foto van, maar ik hoefde in ieder geval geen nep-lach op te zetten.
Foto- en hugsessie 
We hebben een nieuwe vriendin, ze heet Sonya
Na de zeehondfoto start de Marine Discovery Presentation in het grote bassin. Terwijl iedereen een zitplaats zoekt, zwemmen twee dolfijnen alvast wat rondjes en werpen met hun neus ballen uit het water die door kinderen en trainers weer worden teruggegooid. Het park heeft in totaal vijf dolfijnen: twee zijn gered, en de andere drie zijn hun hier geboren kinderen.
We krijgen uitleg dat de kunstjes die de dieren vertonen alleen bestaan uit natuurlijk gedrag dat versterkt wordt door training. En dat is niet alleen ter vermaak, maar ook om de dieren stressvrij te kunnen onderzoeken.
De zeehonden openen hun bek op commando: zo kan de dierenarts controleren of kaak en gebit in orde zijn. En hij/zij kan gestrekt op de buik liggen: voor medisch onderzoek. En zij ligt desgevraagd rustig op de rug: dan kan er een echo gemaakt worden. Er wordt gefokt met de dieren, en aangezien de seals een draagtijd hebben van 18 maanden is onderzoek af en toe nodig.
Tijdens de dolfijnenshow vergapen we ons aan de kunstjes. Het mag dan in essentie natuurlijk gedrag zijn, wanneer het op commando gebeurt en de dolfijnen volstrekt synchroon bewegen, dan is dat wel bijzonder.
Vliegende dolfijn 
Onderonsje tijdens dolfijnenshow
Als de trainers vragen of mensen uit het publiek mee willen doen, zijn er veel gegadigden. De volwassenen zijn even gretig als de kinderen.
Communicatie 
Dansje 
Spectaculaire sprong
We krijgen nog even les over hoe erg de plastic soep in de oceanen is, en iedereen wordt op het hart gedrukt plastic netjes in de afvalbakken te doen. En liever nog: zo min mogelijk te gebruiken. Een van de dolfijnen doet het voor en gooit een plastic fles in een bak.
Als de show is afgelopen blijkt hij toch nog niet voorbij: we mogen allemaal de dolfijnen aaien.
Dolfijn ruimt plastic fles op 
Dolfijnen aaien
We overnachten op de Bellingen Showgrounds Camping, weer een soort geïmproviseerde camping, dit keer rondom een evenemententerrein waar gelukkig momenteel niets wordt georganiseerd. Ergens loopt een vrouw met een kruiwagen die de beheerder blijkt te zijn: “Zoek maar een plek daar verderop.” Daar verderop is een soort wetland want het heeft hier echt heel erg geregend. We vertrouwen er maar op dat wanneer we morgen niet meer weg kunnen er genoeg terreinwagens zijn die ons los kunnen trekken.
Brandweer in Bellingen 
Bellingen, de beste plaats in de wereld
Bellingen ligt op loopafstand en als we het hippe, ietwat spirituele plaatsje verkennen vinden we een leuk restaurant (the Federal) waar we wel willen reserveren. Reserveren? De serveerster moet lachen. Nee hoor, alles is vol. Maar eventueel kunnen we zo meteen om half zes wel terecht aan een hoektafeltje in het cafégedeelte. Ik wil eigenlijk nog even terug om ‘echte kleren’ aan te doen maar dat vindt ze niet nodig. “This is Australia. If you wear shoes and a top, that’s enough.” Oké, dat draag ik allemaal.
Cafégedeelte 
Famous Federal Schnitzel.
We nemen allebei een kipschnitzel. De mijne ziet er vervaarlijk uit (zie foto), maar dat groene onder de kaas is avocado. Best gezond.
Vandaag gereden: 130 km
