Op zoek naar Nessie

Een mooier begin van de dag kun je je nauwelijks wensen: zelf je aardbeien en bramen plukken. Martijn probeert zelfs een ijsje, waarbij ter plekke verse vruchten met ijs gemengd worden. Hij vindt het erg lekker, maar een beetje zwaar zo vlak na het ontbijt. Maar hé, we zijn met de camper, dus doen we het half opgegeten ijsje gewoon in de vriezer voor een later moment.  

In Inverness parkeren we de camper op de parking van Morrisons supermarkt. Je krijgt je parkeergeld terug als je er boodschappen doet, wat natuurlijk geen probleem is. (Schotse boodschappen vinden we leuk – de vegetarische haggis is een hit.)

Inverness ligt prachtig aan – je raadt het al – de rivier de Ness, die slechts zo’n 10 km lang is en van Loch Ness richting zee stroomt via een baai, de Moray Firth.

Er is genoeg te zien en te doen in Inverness voor toeristen, en souvenirwinkels stellen zich verwelkomend beschikbaar voor kijkers en kopers, maar wij hebben een Missie: een boottocht over het beroemde Loch Ness.

Boottocht over Loch Ness

Om half twee vertrekken we met de catamaran Jacobite Rebel, de jongste telg van de Jacobite vloot van Loch Ness by Jacobite, vanaf Dochgarroch Lock voor een tocht over het beroemde meer. Ik geloof niet dat er nog iemand in Schotland is die serieus in de mythe van het monster gelooft, maar enige twijfel wordt nog wel gekoesterd en zeker als toeristische trekpleister is Nessie wel degelijk alive and kicking. Morgen gaan we naar een museum dat het monsterverhaal serieus vertelt, maar vanmiddag genieten we van het meer en, zowaar, de zon.

De gids aan boord vertelt met vette Schotse tongval over geschiedenis en omgeving en barst zelfs plotseling in vrolijk luid gezang uit, erg grappig. De bemanning klapt geanimeerd de maat en de meeste passagiers doen net of het volkomen normaal is.

Als we het meer opvaren komen we langs Bona Lighthouse, ooit de kleinste bemande vuurtoren van het Verenigd Koninkrijk. De vuurtorenwachter zette elke avond een paraffinelamp in een slaapkamerraam.

Loch Ness is ook zonder monster een bijzonder meer. Het is lang en smal (ca. 36 km bij ca. 1,5 km) en op het diepste punt maar liefst 230 m diep. (Groot en diep genoeg dus voor een gezinnetje monsters, vinden believers.) Het water is donker (door stukjes turf) en koud, zo’n 6ºC, en daardoor niet echt geliefd bij watersporters.

Een uurtje varen brengt ons naar Urquhart Castle, dat ook in ruïnevorm behoorlijk indrukwekkend is. We krijgen een uur om rond te kijken, wat veel te kort blijkt voor de combinatie van ruïne en bezoekerscentrum.

Het kasteel kent een turbulent verleden waarin het als strategische burcht het hele meer in de lengte kon overzien. Schotse clans en Britse regeringslegers hadden het hier nog al eens aan de stok met elkaar. In 1692 werd het uiteindelijk geplunderd en verwoest door regeringssoldaten.

Terug varen we met een andere catamaran, de Jacobite Maverick. De Jacobite rederij biedt verschillende tours aan, en weet de passagiers met een uitgekiende logistieke planning foutloos te verdelen over boten, meer en kasteel.

We overnachten bij de Britstop in Balnain, Glenurquhart House. Het is een Britstop met maar één plaats, die we gisteren telefonisch hebben gereserveerd. We komen terecht op een kleine overflow parking, die inderdaad in de problemen zou komen met meer dan één camper.

Britstop = gratis overnachten, dus wat terugdoen. We eten in het restaurant dat – tamelijk verrassend op deze oer-Schotse locatie – Italiaans is. Dat komt: de kok heeft een aantal jaar in Italië gewerkt, en vroeg toen hij hier eenmaal zijn vaste aanstelling binnen had, of het restaurant niet Italiaans mocht worden. Hij stopte nog wat idealen in zijn kookkunst (Schotten laten kennismaken met zo veel mogelijk pure regionale ingrediënten, maar dan in Italiaanse gerechten) en kan nu trots zijn op wat hij heeft bereikt. Het eten is lekker, het toetje hemels (citroentaartje met kokosijs) en omdat we vroeg zijn hebben we een prachtig plekje aan het raam.

Vandaag gereden: 67 km