Soms maakt regen alles juist mooier

Met jas en plu naar de douche want het regent. En dat blijft het doen. Maar voor onze rit door de Highlands is dat geen punt, want die zijn ook met somber weer magnifiek. Voor de James Bondfilm Skyfall zijn hier in 2012 opnamen gemaakt – begrijpen we best.

We zien veel bussen, campers en wandelaars. Net als in Zweden wachten wandelaars hier niet op mooi weer – kun je lang wachten immers. Door de kleurige regenhoezen over hun rugzakken lijkt het net of er kleine groepjes hippe schildpadden door het dreigende landschap struinen.

Onder water getrokken en opgegeten door de Kelpies

Falkirk is van oudsher een onopvallend industriestadje, maar een aantal markante bezienswaardigheden heeft daar verandering in gebracht. We bezoeken er twee: de Kelpies en het Falkirk Wheel.

De Kelpies zijn twee reusachtige paardenhoofd-sculpturen. Met 30 m hoogte zijn ze zelfs de grootste ter wereld. Er zijn regelmatig rondleidingen en we melden ons bij het bezoekerscentrum voor die van 14.00 uur. Gids Jennifer wil van iedereen in de groep de herkomst weten: Canada, Schotland, Engeland en Nederland (dus). We hebben meteen aanspraak met de Canadees, want die is in 1947 in Nederland gaan kamperen in Oosterbeek vlakbij Arnhem, wat nog best gevaarlijk was want overal in het bos lag nog munitie op scherp.

Jennifer vertelt over het hoe en waarom van het kunstwerk. Kunstenaar Andy Scott liet zich inspireren door Kelpies, mythische, nogal bloeddorstige wezens die de gedaante van een paard aannamen om mensen te lokken. Zodra een mens op de rug van het paard ging zitten – blijkbaar is dat iets wat mensen graag doen, ze zien een paard en denken: hé, nou hoef ik verder niet te lopen – maar goed, zodra iemand dan op het paard klom bleef hij of zij plakken en dan dook het paard diep het water in om hem of haar te verdrinken en op te vreten.

De beelden doen gelukkig vriendelijk aan, en we mogen zelfs een kijkje binnenin nemen. Wat van buiten een kunstwerk is, is van binnen een knap staaltje ingenieurswerk. Er staan panelen met foto’s van Andy en zijn muzen: de twee Clydesdale-paarden die model hebben gestaan voor zijn eerste tekeningen.

Falkirk Wheel

Een kilometer of zeven rijden vanaf de Kelpies torent een gigantisch waterstaatkundig kunstwerk hoog boven ons uit: het Falkirk Wheel. Het Wheel is een roterende scheepslift die in twee bakken schepen over een hoogte van 35 m naar boven (Union Canal) en beneden (Forth & Clyde Canal) draait.

Gisteren hebben we telefonisch een boottocht geboekt (dat kan overigens ook online) zodat we het Wheel daadwerkelijk kunnen ervaren. Onze boot heet Archimedes, zo genoemd vanwege diens wet, die luidt: ‘De opwaartse kracht die een lichaam in een vloeistof of gas ondervindt is even groot als het gewicht van de verplaatste vloeistof of gas.’ In de praktijk wil dat zeggen dat een boot in een liftbak van het Wheel evenveel water verplaatst als de boot zelf weegt. Ergo: de twee bakken zijn altijd even zwaar, of er nou wel of geen boten in drijven. Daardoor is er maar betrekkelijk weinig energie nodig om de schepen met de lift te verplaatsen: ruwweg de energie om acht keteltjes water aan de kook te brengen, meldt het bezoekerscentrum trots.

De boot heeft een capaciteit van negentig mensen, die er bijna allemaal zijn. Het is een enorme keet, de ramen zijn potdicht en het wordt al snel benauwd. Naast ons in de bak komt een narrowboat liggen, zodat we geen uitzicht hebben. Nou ja, op die narrowboat dan.

Maar het is een bijzondere belevenis om in het Wheel en het kanaal te varen, en op de terugweg kunnen we de parkeerplaats zien.

De Britstop die we hebben uitgezocht is nog een eind rijden, maar morgen is onze laatste dag in Schotland en moeten we op tijd in de haven van Newcastle zijn voor de ferry naar IJmuiden, dus is kilometers vreten het devies. We zijn helaas te laat om nog inkopen te doen bij het winkeltje van veeboerderij Carmichael vlakbij Biggar, maar er is ook een restaurantje met eigen vlees in deze middle of nowhere, dus dat proberen we uit.

Vandaag gereden: 261 km