Het sjieke Sylt

Onze bestemming vandaag is het Duitse, nogal sjieke, waddeneiland Sylt. Syt is met een dam verbonden aan het Duitse vasteland waarover alleen (auto)treinen mogen rijden. Er is dus geen weg voor auto’s en zelfs geen fiets- of wandelpad. Maar je kunt er ook op een andere manier komen, namelijk met de veerboot vanaf Rømø. Rømø is het meest zuidelijke Deense waddeneiland, een heerlijke laid-back plek. Maar goed, vandaag niks laid-back, vandaag Duitse chic. Rømø heeft ook een dam, maar daar mag je wel over rijden.

Dam naar Rømø

Veerboot Rømø – Sylt

We hebben de boot vanuit Havneby van FRS Syltfähre van 9.30 uur geboekt, en omdat alles supervlot gaat – we worden zelfs met onze naam begroet door de kassamedewerker van de veerdienst, haha – staan we ruim een half uur voor vertrek al in de rij.

Tijd voor verse koffie in de wachtrij

Wachten in het zonnetje met de open zijdeur (we worden echt steeds enthousiaster over die deur) is bepaald geen straf en we kunnen van ver de veerboot al zien aankomen.

Daar komt de veerboot

Het uit- en inladen gaat vlot en gemoedelijk. De overtocht duurt ca. 40 minuten, maar inclusief op- en afrijden zijn we exact 54 minuten aan boord (van 9.24 tot 10.18 uur).

De boot in
Op de boot

Op deze veerboot mag je tijdens de overtocht naar je auto. We doen het niet, maar het mag dus wel. We verkennen de boot, zitten in zon en bekijken de taxfree-winkel die in Duitse wateren opengaat. Je kunt cosmetica, drank en sigaretten kopen, maar die sigaretten zijn voor onmiddellijk gebruik. Dus je moet het pakje meteen openen en je kunt geen hele sloffen kopen. Wij zijn meer van kijkenkijken niet kopen.  

Aanleggen in de haven van List

Het eiland Sylt

Sylt is een langgerekt eiland van ongeveer 35 km lang, en we besluiten helemaal naar Hörnum op de zuidpunt te rijden en daar verder te zien. Sylt leeft grotendeels van het toerisme en het wemelt er van de vakantiehuizen, allemaal met een rieten kap. Verschillende vooraanstaande Duitse industriële families hebben hier hun vakantiehuis: Bayer, Schwarzkopf, Springer, Miele (jaja, dat zijn achternamen!). Vanaf de weg zie je veel huizen, maar de echt grote villa’s liggen meer verscholen in de duinen.  Onderweg zien we diverse betaalde parkeerplaatsen bij strandopgangen, en zodra we een gratis parking zien zetten we de camper neer en lopen we, grotendeels over een comfortabel vlonderpad, door de duinen richting Noordzeestrand.

Panorama Noordzee

Als we het laatste duin afdalen, zien we een hokje met een keurige heer die strandstoelen verhuurt.

Kassa aan het strand

Hij blijkt er niet alleen voor de strandstoelen te staan (die hoeven we niet), maar ook voor de strandbelasting. Strandbelasting! Voor 4 euro per persoon mogen we de hele dag alle stranden van Sylt op. We pruttelen nog dat we op het eiland zullen overnachten en toeristenbelasting betalen en van de camping een Gästekarte zouden moeten krijgen, maar dat is volgens de keurige heer iets anders. We vinden het zo grappig, deze hele infrastructuur, dat we zonder mopperen betalen. En het is een mooi en schoon strand.

Hörnum is een levendig badplaatsje met verschillende betaalde parkeerplaatsen. Een plekje vinden is geen probleem. Dat is fijn, want toen we onderweg hierheen door het stadje Westerland kwamen – een echt stadje, met stoplichten, station en zelfs een internationaal vliegveld – konden we wegens de drukte nergens de camper kwijt. We maken een picknick – het prijspeil van de horeca hier is on-Duits hoog – en pakken de fietsen.

Picknick iets buiten Hörnum
Typisch Syltse vakantiehuizen

We fietsen door de duinen en gaan richting Hörnum Odde aan de zuidpunt. Daar liggen tetrapods op het strand, grote betonnen elementen om de kust te beschermen. We dachten dat het lelijk zou zijn, maar ze zijn zo apart dat het ook weer mooi is. En hé, die kust moet niet afkalven! We zouden hier uren kunnen zitten, strand en zee zijn hier echt lekker, maar we moeten naar de camping want daar in de buurt is ook nog van alles te zien.

We rijden noordwaarts naar camping Mühlenhof in Morsum. Eigenaar Christian is een innemende, in onze ogen erg jonge man. Leeftijd van onze kinderen. We worden oud. “Wat voor goeds kan ik voor jullie doen?”, vraagt hij als eerste. We krijgen een plekje op een nieuw gedeelte van de camping dat nu nog vooral veelbelovend is. Wel groen en ruim, maar ietwat kaal. Het sanitair is schitterend en schoon, met prachtige badkamers (met muziek).

Sfeervol sanitairgebouw

Vanaf de camping fietsen we naar de parkeerplaats bij naar Morsum Kliff. Er is een rondwandeling van een uur door het schitterende natuurgebied (stevige wandelschoenen geadviseerd) maar wij zijn weer in onze eigen val gelopen van een te druk programma en houden het bij de wandeling over het vlonderpad naar het uitzichtpunt op de klif. Gewone sneakers zijn voldoende.

Lekkere board walk

Hoog op de klif staan bankjes, dus we kunnen heerlijk uitkijken over strand en Waddenzee. De Hindenburgdamm, de dam die Sylt met het vasteland verbindt, is hier vlakbij. Toen rond 1920 plannen werden gemaakt om deze dam te bouwen, wilde men de grond ter hoogte van deze kliffen afgraven als bouwmateriaal. Gelukkig waren er mensen met historisch besef die zich realiseerden dat dit gebied geologisch gezien heel interessant is – je kunt hier 10 miljoen jaar oude sporen van geologische geschiedenis zien, gewoon in de open lucht – en de kliffen met de aangrenzende heide werden een beschermd natuurgebied.

Morsum Kliff

Als we terugfietsen naar de camping zoeken we nog even de spoorbaan op om te zien of we een autotrein treffen. Er rijden er tientallen per dag, dus dat lukt vast wel. En ja, we zien er zelfs twee. Eentje heen en eentje terug.

Weer terug op de camping kunnen we heerlijk buiten eten.

Ruime zonnige plek

Als we terugkuieren met de afwas maken we een praatje met de mevrouw in de foodtruck. Ze heeft ons nummerbord gezien en wil dolgraag Nederlands praten, want ze heeft een aantal jaar gewoond en gewerkt in Nederland. Ze trekt haar hele leven al van werk naar werk en plaats naar plaats. “Een vrijbuiter”, zeggen wij. Dat woord is lastig, maar ja “een vrije geest” is ze zeker, beaamt ze. We krijgen een crêpe van haar (echt verrukkelijk) en ze vindt het jammer dat we morgen al weer weg gaan. Ze had ons van alles willen laten zien. En we geloven haar. Wij vinden het ook wel jammer. Deze camping is heel speciaal, lekker relaxed, en de voorzieningen zijn tiptop.

Foodtruck camping Mühlenhof

Vandaag gereden: 86 km