San Francisco – Amsterdam: camper inleveren en hop, naar huis

Inpakken en wegwezen – toch altijd tijdrovender dan je plant. Maar om negen uur hobbelen we het rv-park af met lege afvaltanks, een afgehaald bed en alle tassen en koffers ingepakt. De ochtendspits valt mee, tol hoeven we niet te betalen in de richting die wij rijden en de Garmin-navigator bewijst goede diensten, want we worden feilloos naar onze bestemming geleid in een nogal ongure buurt van San Leandro. Nog even voltanken en dan via een vervaarlijk klinkende drempel het terrein van Road Bear op. We schrikken ons rot: we hebben toch geen schade in de laatste meters? Maar het zijn de provisorische rijplaten maar.

Alle beddengoed, handdoeken en stoeltjes kunnen we in wastrolleys dumpen, en een medewerker gaat met ons de camper na en noteert alle onvolkomenheden – dingen als een klemmende deur, lekkende afvoer, losgetrild fornuis en kapotte vuilwaterslang. Geen schades en rampen, maar het moet wel gerepareerd voordat de camper verhuurd wordt.

De LPG-tank (voor het huishouden) wordt op het eigen terrein gevuld. Dat is weer schrikken, want of we even ruim 30 dollar willen afrekenen, dat is wel erg duur gas. Na ons gepruttel blijkt er een vergissing in het spel, en uiteindelijk betalen we circa 10 dollar. Maar de gratis koffie is erg lekker en de zon schijnt, dus we pakken gretig onze laatste buitenlucht van vandaag.

Een shuttlebusje van Road Bear brengt ons naar het vliegveld, waar we zo vroeg zijn dat we onze koffers nog niet eens kunnen inleveren. Geeft niet, we wachten aan een tafeltje, eten onze laatste crackers en fruit en app’en met de kinderen die ons hartelijk uitlachen om die eeuwige crackers.

We hebben tickets van American Airlines, maar de vlucht naar Londen wordt verzorgd door British Airways. Dat is wel fijn, want zowel vliegtuig als service zijn stukken beter dan op de heenweg. Gewoon een schone en nette 747, met entertainment system. En Martijn heeft zoutloos eten kunnen bestellen, dat veel lekkerder en overvloediger blijkt dan het reguliere eten. Dus die boft nou eens een keer met zijn zoutloze gedoe en zit niet op zelf meegebrachte boterhammetjes en worteltjes te knagen.

De vlucht van Londen naar Amsterdam valt dan weer een beetje tegen: geef je weet ik hoeveel uit aan tickets voor lijnvliegtuigen, moet je op de laatste vlucht je drinken kópen. Alsof je in een prijsvechter zit. We weigeren uit een soort principe, en vragen zuinigjes om een bekertje water. Dat is tenminste gratis.

We zijn vertrokken op maandag om 16.30 uur, en landen op dinsdag om 15.15 uur. De jetlag richting oosten schijnt erger te zijn dan andersom, maar vooralsnog is het alleen maar fijn dat we die negen uur tijdsverschil cadeau krijgen – kunnen we lekker vroeg naar bed, voor ons gevoel dan.

Gereden: 30 mijl, ca 48 km

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *