Zonder kleerscheuren door smalle straatjes

179 km waar je zes uur over doet… dat is vandaag ons vooruitzicht. We rijden van Tolo naar Camping Meltemi vlakbij Gythion, het eerste stuk langs de kust, en vervolgens de bergen in. Die zes uur bedenken we niet zelf, die komt uit de NKC-routebeschrijving. En dat terwijl wij vaak nóg trager zijn, want we stoppen nogal eens, en moeten om de een of andere reden heel vaak boodschappen doen. Dat is ons lot.

De weg langs de kust is werkelijk schitterend.

De weg loopt vlak langs strandjes waar je de auto eenvoudig kunt parkeren en een duik kunt nemen. Wij nemen geen duik, maar maken wel een koffiestop. Dat deze streek Arcadië heet, kan gewoon geen toeval zijn – zo mooi.

In het plaatsje Leonidio volgen we de doorgaande weg. Hadden we beter niet kunnen doen (later zien we dat er een soort rondweggetje is), want de weg wordt smaller en smaller. We rijden bijna de koopwaar uit de winkeltjes, maar weten zonder kleerscheuren (en dat is hier letterlijk bedoeld) het dorp weer te verlaten.

In de bergen is het hard werken: veel bochten, hier en daar een kuil en het duurt eindeloos. Na uren bochtenwerk ben je het wel zat. Er is een klooster dat voor wat afleiding zorgt, maar dan kronkelt de weg gewoon weer door.

In het plaatsje Kosmas, dat op 1100 m ligt, moeten mensen hun terrastafeltje verschuiven zodat we erlangs kunnen. Maar dat heeft ook te maken met een verkeerd geparkeerde auto. Na Kosmas gaat de weg nog steeds omhoog, maar na wat dagen lijkt te duren, dalen we weer naar de bewoonde wereld. Als eerste bewoners komen we geiten tegen.

Bij Skala zijn we weer in een groen en vruchtbaar gebied, zo vruchtbaar dat er sinaasappels groeien. Er zijn twee soorten sinaasappelbomen in Griekenland, de ene soort geeft zijn oogst in februari, de andere nu, in de zomer.

Zo’n 4 km voorbij het vissersdorp Gythion ligt Camping Meltemi.

De camping is aangelegd in een olijfboomgaard. Tenten kunnen onder de olijfbomen staan, maar campers zijn daarvoor te groot en dus hebben een aantal olijfbomen het veld moeten ruimen. Gelukkig zijn er voldoende overgebleven om ieder jaar voor een flinke oogst te zorgen. Zodra de laatste campinggasten in oktober zijn vertrokken begint de olijvenoogst die een maand of twee duurt. Je kunt bij de camping olijven en olijfolie kopen, voor een iets lagere prijs dan in de supermarkt.

We krijgen een heerlijke plek vlakbij het strand toegewezen, onder de pijnbomen.

De camping heeft eigen ligbedden en parasols. En je kunt er zelfs drankjes en eten van de kaart van het campingrestaurant laten serveren. Er is plaats genoeg, maar de capaciteit is nog groter, gezien de stapel ligbedden. Het strand moet je wel delen met zeeschildpadden, want je moet hun nesten respecteren. Dat is toch geweldig!

Het beachvolleybalveld wordt nat gehouden, anders is het zand veel te heet. Je kunt er zelfs niet met blote voeten over lopen, laat staan spelen.

Vandaag gereden: 181 km