De grote Rijnwaterval bij Schaffhausen staat vandaag op het programma, maar gisteren bij het binnenrijden van Hallau zagen we dat Rimuss hier zijn wijngoed heeft. Rimuss kennen we van de alcoholvrije champagne die we vroeger (en ja, deels eigenlijk nog steeds) samen met de kinderen met oud & nieuw dronken. De combi Nederlandse oliebol met Zwitserse Rimuss Party is onovertroffen.
Rimuss heeft een fabriekswinkel waar je het hele assortiment kunt kopen, ook als particulier, en er worden rondleidingen en workshops mocktails maken verzorgd voor groepen. Nu zijn we met zijn tweeën niet echt een groep, maar ons enthousiasme wordt (h)erkend en marketeer Andreas vindt deze “Überfall” wel grappig. Hij biedt ons een kleine proeverij aan en een rondleiding door het magazijn en de bottelarij. Wijn proeven in de ochtend vinden we nooit zo’n goed idee, maar alcoholvrije wijn? Kom maar op!
Rimuss & Strada
De Rimuss Party die we al kennen is friszoet mousserend druivensap van rijpe, zoete Italiaanse muskaatdruiven, maar daarnaast zijn er ook alcoholvrije wijnen met een toch wel complexere afdronk. De Rimuss Bianco Dry bijvoorbeeld smaakt een stuk gelaagder. “Bij blind proeven merken veel mensen niet eens dat deze alcoholvrij is”, vertelt Andreas trots. “Ze denken dat het echte prosecco is.”
Het familiebedrijf Rimuss stamt uit 1954 en is onlangs overgenomen door een andere wijnfamilie die er de naam Strada aan heeft toegevoegd. Strada, Latijn voor straat, refereert aan de Romeinse weg die vlak achter het bedrijf lag en die vanaf de Bodensee westwaarts langs de Rijn liep. Altijd weer die Rijn.
In de ruimte waar de vulstraat doorheen kronkelt worden de lege flessen gevuld, afgesloten, eventueel gepasteuriseerd, geëtiketteerd en in dozen gedaan. Het klinkt wel gezellig, al dat tinkelende glaswerk.
Rheinfall
In het kanton Schaffhausen ligt een van de grootste watervallen van Europa. (Sommige bronnen zeggen ‘de grootste’, maar dan hebben ze vast IJsland buiten beschouwing gelaten.) Over een breedte van zo’n 120 meter (volgens Google maps) stort het Rijnwater zich met bizar geweld 23 meter naar beneden. Alles stuift en dondert, erg indrukwekkend.
De waterval is al honderden jaren een toeristische bezienswaardigheid. Je kunt er langs wandelen, maar je kunt ook boottochtjes maken. Aan de voet van de waterval natuurlijk, niet aan de bovenkant. Je kunt kiezen tussen de gele, blauwe, roze en rode lijn (en navenant gekleurde boten), die ieder een ander tochtje bieden. Wij nemen de gele lijn, die aanmeert bij de grote rots middenin de waterval.
De rots is een beetje vol met mensen, personal space bestaat er echt niet, maar afgezien daarvan is het een waanzinnige belevenis om echt middenin zo’n grote bulderende waterval te staan. We hebben het Rijnboek van Martin Hendriksma mee (‘De Rijn, biografie van een rivier’) en hij schrijft onder meer over het vallende water ‘Ik kon de pijn van het gekwetste water fysiek voelen’. Nu begrijpen we wat hij bedoelde, al hebben wij meer het gevoel van watermolecuultjes die pomtiedom een lange reis naar zee maken, bochtje hier, rotsje daar, even uitrusten bij een stuw… En dan opeens: klabam! In een enorme massa dondert de hele boel alle kanten op, en uiteindelijk naar beneden. “Die moleculen weten echt niet wat ze overkomt”, zeggen we tegen elkaar.
We lopen weer terug over het voetpad langs rivier en door bos naar Parking 4, de parkeerplaats voor campers waar je ook kunt overnachten, en eten een boterhammetje op een bankje in de zon. We hadden wel even iets beter op moeten letten, want we breken met vier minuten het nieuwe uur aan en moeten dus voor het hele uur betalen, hm.
Schaffhausen
In Schaffhausen, de hoofdplaats van het gelijknamige kanton, weten we een parkeerplaats te vinden waar het campertjes precies in een parkeervak past en aan de hand van een foldertje met plattegrond dat we bij de Rijnwaterval in een rekje vonden, verkennen we het stadje. Schaffhausen is zo’n typisch gezellig Zwitsers plaatsje met een oud centrum, een prachtig zwembad in de Rijn (dat nu gesloten is, want herfst) en pleinen, fonteinen en zelfs een 16e eeuwse burcht, Munot, die hoog boven alles uittorent.
We kopen bij Confiserie Weber twee ‘Schaffhauser Zunge‘, een verrukkelijk dubbel hazelnoot-amandelkoekje met crėmevulling. We willen ook nog een kijkje nemen bij de burcht, maar op een of andere manier lopen we telkens voorbij de toegangswegen ernaartoe. Dan is het kasteel weer voor ons, en naast en dan weer achter. We besluiten deze Harry Potterachtige bezienswaardigheid te laten voor wat hij is en ons te concentreren op de lekkere koekjes.
Kamperen aan de oever van de Bodensee
In Altnau zoeken we een plekje onder de appelbomen op camping Ruderbaum; de bodem is erg zacht, maar er staan ook andere, grotere campers, dus het zal wel goed zijn.
De camping heeft geen eigen strandje, maar je loopt wel makkelijk naar het meer. De Bodensee is gigantisch (536 vierkante km met een gemiddelde diepte van 90 m) en er grenzen 3 landen aan: Zwitserland, Duitsland en Oostenrijk. Er zijn bewoonde en onbewoonde eilanden, verschillende bootdiensten tussen steden en landen en er wordt in de zomer hevig gewaterrecreëerd. Op ons avondwandelingetje genieten we van het kraakheldere water en de vele zwanen en eenden.
Vandaag gereden: 98 km
