Grand Tour 007: Kalasjnikov van rubber

Een lange rit vandaag, totaal 258 km van Buochs naar Sankt Moritz. We volgen een stukje van de Grand Tour, en slaan in Maienfeld af om naar Heididorf te gaan. Heidi is de hoofdpersoon van het gelijknamige beroemde boek uit 1881 van de Zwitserse schrijfster Johanna Spyri (1827 – 1901). Als kind heb ik het boek met heel veel plezier gelezen, en nog eens en nog eens, dus ik ben benieuwd naar het toeristencircus Heididorf, waar je onder meer de originele Alpenhut van opa en Heidi kunt bezoeken. Origineel? Hebben we het hier dan niet over fictie? Nou, daarom dus. Maar helaas, ons pad gaat niet over rozen. In Maienfeld, een schitterend plaatsje overigens, zijn de straten bijzonder nauw, dus als we een wegwijzer naar Heididorf voor bussen zien, volgen we dat voor de zekerheid. Na een minuut of tien over een eenbaans smal bosweggetje (en maar hopen dat we geen bus tegenkomen, dan zouden we moeten kruisen in de modderige berm) komen we aan bij een overvolle parkeerplaats bij Heidihof, een restaurant. Het is mooi weer, en zaterdag, we zijn niet de enigen hier, nou ja, kan gebeuren. Het heeft geen zin door te rijden, waarschuwt een jong stel in een Italiaanse camper, en we keren maar weer om. We pakken de eerste parkeerplaats waar ruimte is, en kijken op de aanwezige plattegrond hoe-wat-waar. Het blijkt dat we op 25 minuten lopen van Heididorf zijn, maar het wandelpad is als weiland in gebruik voor een kudde koeien en hun kalfjes – daar kan en mag je niet zo maar langs.

We moeten nog een eind voor we in St. Moritz zijn, en besluiten het op te geven. Opgeven? We zijn toch reisjournalisten? We maken hier toch een verhaal? “Wees een vent en pak je verlies”, zeggen we stoer tegen elkaar en pakken de kortste weg over Chur en de Julierpas. Het is een prachtige rit, alsof je door een kalender rijdt. Graubünden laat zich van zijn mooiste kant zien.

In St. Moritz doen we snel wat boodschappen in de Coop, gelukkig kunnen we langs de weg parkeren – de parkeergarage is te laag voor ons. Op de TCS-camping is het even zoeken naar een plek met elektriciteit, maar we vinden een goede pitch en ook wifi werkt meteen. We bellen met Leo Blättler, een man die van alles weet over opnames van Bondfilms in deze regio. Hij neemt ons mee naar zijn kantoor waar hij fotoalbums heeft klaarliggen voor ons en hij overspoelt ons met geweldig interessante informatie. Ooit was hij skileraar, maar: “Gevaarlijk beroep, altijd maar in de kroeg en nooit slapen in je eigen bed”, later berggids, en in die hoedanigheid ad hoc manusje-van-alles bij de productie van Bondfilms. Toen de Oostenrijkse stuntmannen meer geld wilden “omdat de helling wel erg steil was”, nam hij een van hun plaatsen in nadat ze waren weggestuurd. “Skiën is skiën en vallen is vallen, wat maakt het uit.” Morgen gaan we met hem op pad!