Michigan City – St. Louis: Hot dog op een stokje

Het positieve gevolg van onze jetlag is dat we lekker vroeg wakker zijn. We hebben prima geslapen, ondanks de stinkende lakens en de hevig stampende propaankachel die zich blijkbaar erg moest inspannen om de temperatuur in de camper aangenaam te houden. Het ijs staat op de ramen, aan de binnenkant, dus nodig was die kachel wel.

Het douchewater in het pauper sanitairgebouw ruikt sterk naar zwavel maar is wel lekker warm. Het eigen ontbijt is een stuk smakelijker dan dat van gisteren in het hotel en de slide out is geweldig, wat een ruimte. Helemaal content improviseren we wat zo zonder stromend water en scharrelen we rond om alles in de vingers te krijgen en een routine op te bouwen. Als wij om half negen wegrijden (best vlot, vinden we zelf) zijn de andere Road Bear-Nederlanders allang vertrokken. Je hebt van die supermensen…

We hebben een lange rit naar St. Louis vandaag. Het is helder vriezend weer, de radio staat op een passende countryzender en we kunnen onze film-en-televisiekennis van het Amerikaanse platteland toetsen aan de werkelijkheid in Illinois: vrijstaande huizen zonder hekken om de tuin? Check. Eindeloos lange goederentreinen? Check. In de wind wuivende verkeerslichten hoog boven kruisingen? Check. Stopborden met verstopte agenten om je te betrappen op doorrijden? Nee, jammer. Nieuw voor ons: ‘food exits’. Die preoccupatie met eten hier…

In Springfield komen we op de vermaarde Route 66, en om ons maar meteen onder te dompelen in klassieke Amerikaanse roadtripromantiek, bezoeken we snackhuis Cozy Dog – want Springfields Route 66 claim to fame is dat de stad de geboorteplaats is van de ‘corn dog’, een in maisdeeg gefrituurde hot dog op een stokje. Het is precies wat we hoopten: je wordt om de oren geslagen met Route 66 memorabilia en de corn dog is nog best lekker ook. In de korte tijd dat wij er zijn stoppen er twee ambulances: snack time voor de hulpdiensten.

Op het RV Park in St. Louis is onze zeven meter lange camper maar een onderdeurtje. Het terrein is voornamelijk gevuld met gigantische caravans, nou ja, opleggers meer. Meer dan tien meter lang, bijna vier meter hoog en aan alle kanten geslide-out. Mensen monteren ze achter flinke pick-uptrucks. Je ziet ze hier op de weg meer dan campers.

Het gaat vannacht niet vriezen, dus we kunnen hook-uppen: afvoerslang aanklikken en onszelf aansluiten op het waterleidingnet (city water). Het is even frutten maar alles gaat als een zonnetje. Lekker, stromend water!
Vandaag gereden: 342 mijl, ca. 548 km

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *