Grants – Holbrook: Versteende bomen en geschilderde woestijn

Volgens het ochtendactualiteitenprogramma op tv spookt het behoorlijk in Missouri en Oklahoma, zelfs voor Amerikaanse begrippen. Mensen zijn het zat. En wij zijn blij dat we er weg zijn. New Mexico schijnt vandaag ook veel storm, regen en sneeuw te krijgen, dus tijd om ook hier te vertrekken.

We volgen weer de inmiddels vertrouwde I-40, en doorkruisen verschillende safety corridors. Dat zijn trajecten op de snelweg waar statistisch gezien veel ernstige ongelukken plaatsvinden, en waar nu extra politiecontrole is en dubbele boetes worden uitgedeeld. Het gekke is, er is niets aan die corridors te zien, gewoon rechte, overzichtelijke stukken weg. Misschien daarom, worden bestuurders te overmoedig of zo.

Het landschap is indrukwekkend, je zou zo cowboys en indianen verwachten. Dat van die indianen klopt trouwens wel enigszins, want de weg voert door verschillende indianenreservaten. Gisteren waren het de Laguna, Tohajilee Navajo, Acoma en Isleta, vandaag zijn het Navajo en Zuni.

In het station (twee passagierstreinen per dag) annex cultureel centrum van Gallup zien we in het museum dat de streek hier gefigureerd heeft in diverse westerns. Zo gek waren die associaties dus niet. Gallup, genoemd naar een spoorwegbeambte uit de negentiende eeuw die er een kantoortje had ingericht vanwaaruit hij spoorarbeiders hun loon uitbetaalde (going to Gallup) is een heel multicultureel stadje, maar indianen vormen toch wel de hoofdmoot.

Er zijn talloze pawn shops, pandjeshuizen, waar indiaanse kunstnijverheid te koop is en waar je spullen kunt verpanden. Indianen schijnen van oudsher een diep wantrouwen tegen banken te hebben, en investeren hun geld in kostbare spullen die ze verpanden als ze cash nodig hebben. In principe ‘kopen’ ze hun spullen weer terug, we hebben dat toevallig ook zien gebeuren, maar als ze dat niet lukt binnen een bepaalde termijn worden de voorwerpen als ‘dead pawn’ te koop aangeboden. Veel geweren, zadels en antieke camera’s, zagen we in de gauwigheid.

Als we Arizona inrijden is het gevoel van westerns nog weer sterker. Hoge rode bergen, kale rode grond met groene en gele graspollen en struiken, bovengrondse telefoondraden en zo nu en dan een eindeloos lange goederentrein met vier locomotieven en tweehoog gestapelde containers. Die treinen passen dan weer niet, te modern.

Nationaal Park Petrified Forest staat op het programma. Voor 20 dollar (contant, geen credit card) mogen we met de auto de 28 mijl lange weg volgen, met een stuk of vijftien uitzichtpunten en rondwandelingen over verharde paden. Er zijn ook hikes uitgezet, maar vanwege het onstuimige weer houden wij het bij de verharding. Wij beginnen in het noorden, waar we uitzicht hebben over de ‘painted desert’. Wat een verrassing dit landschap, als je over de snelweg rijdt heb je echt geen idee dat je hier zo vlakbij bent.

En de petrified trees, die zijn fantastisch. Fossielen van bomen die hier zo’n 200 miljoen jaar geleden groeiden en leefden, tegelijk met allerlei dinosaurus-achtigen. We zijn een hele middag zoet, maar dat kan want we hebben er weer een uurtje bij gekregen. Toch handig als je naar het westen reist.

We bekijken ook wat sporen van indianen die hier gewoond hebben, maar die zijn uit de dertiende eeuw. Voor ons verwende Europeanen is dat wat jong, rotstekeningen heb je toch liever een factor 10 ouder.

Het is heel erg streng verboden om stukjes boom mee te nemen, en dat is natuurlijk wel begrijpelijk. Maar als we aan de zuidkant het park verlaten, rijden we langs diverse particuliere museumpjes waar de stukken versteende boom in groten getale over de terreinen verspreid liggen. We gaan ook even naar binnen bij liefhebber en handelaar Jim Gray’s die versteend hout uit de hele wereld verkoopt. Van koelkastmagneetjes van twee dollar tot glad geslepen stukken stam van meer dan tienduizend dollar.

We overnachten vandaag op de KOA-camping in Holbrook, een plaatsje dat aan alle kanten Route 66 ademt. Maar het wordt al donker dus dat zien we allemaal morgen wel.

Gereden: 181 mijl, ca. 290 km