Op weg naar de kust verlaten we de interstate bij Barstow, want dat is echt waar het allerlaatste punt waar we de Route 66 kunnen aanstippen. Maar eerlijk gezegd hebben we onze portie murals en giftshops wel gehad, dus na enigszins betaalbaar getankt te hebben (2,79 per gallon, gisteren betaalden we 3,39) gaan we weer op weg, de 58 dit keer, geen interstate. We passeren een trein met vijf locomotieven en 104 wagens die staat te wachten voor een rood sein (ja, dan ben je wel even aan het tellen, haha).
-
- Mural in Barstow
De woestijn levert energie: we zien zonnepanelen, windmolenparken en honderden ja-knikkers die olie oppompen. Na het plaatsje Tehachapi wordt het steeds groener. Eerst zien we koeien en daarna, na weet ik hoeveel honderden mijlen woeste natuur, weer de ordelijkheid van akkerbouw.
-
- Windmolens
-
- Ja-knikkers
Landbouw gaat hier niet vanzelf, overal zie je pompinstallaties en irrigatiesystemen. En borden met boze kreten richting politiek. Blijkbaar gaat het niet helemaal lekker met het watermanagement. Water voor voedsel is GEEN verspilling!, schrijven de boeren woedend.
-
- Organic farm
Vandaag hebben we niet van tevoren een camping uitgekozen, we kijken hoe ver we komen. En dat valt niet tegen, we rijden best een eind. Als we bijna bij de kustplaats Monterey zijn, waar we voor morgen een bezoek aan het Aquarium hebben gepland, besluiten we naar de Laguna Seca Recreation Area te gaan. Je betaling kun je in een envelop in een bus doen, maar we treffen toevallig de campingchief tijdens een wandelingetje, en kunnen bij hem met creditcard betalen.
-
- Prachtig plekje
-
- Met uitzicht op Mazda circuit
We maken een praatje met een andere gast, die kort geleden een zeker elf meter lange camper tweedehands in North Carolina heeft gekocht en deze naar huis (in Californië) heeft gereden. Alsof je als Nederlander je camper ergens diep in Rusland ophaalt. Hij verbaast zich over het feit dat hij geen apart rijbewijs nodig heeft voor zo’n gevaarte. “It’s a bús!” Door het gewicht en formaat gedraagt zo’n rv zich heel anders dan een normale auto, de remweg is bijvoorbeeld stukken langer. Ja, dat is onze ervaring ook met onze 5000 kilo Leprechaun. Voor passagiersbussen moet je in Amerika overigens wél een ander rijbewijs hebben.
We hebben het ook nog over de droogte die Californië vijf jaar heeft geteisterd. En dan dit jaar de overvloedige regenval. Zou de climate change daar schuldig aan zijn?, opper ik. “Noooo, that’s a joke!” Maar dat is ook weer een grapje.
Gereden: 349 mijl, ca. 559 km
