Monterey – Moss Landing: Weekdieren met karakter

Ons bezoek aan het Monterey Bay Aquarium hebben we goed voorbereid, maar toch… parkeren blijkt met een camper echt wel een issue in Monterey. Zowel het aquarium als het toeristenbureau hadden nul op rekest gegeven qua reactie op onze vragen over parkeren, dus we dachten: dan loopt het wel los. Niet dus, op alle parkeerplaatsen die we tegenkomen staat ‘No RV’s’. We kunnen hem wel kwijt langs de straat, gratis nog wel, maar dat is voor maximaal 90 minuten. Wat betekent dat we iedere anderhalf uur het Ding moeten verplaatsen.

Genoeg gemopperd, het aquarium zelf is fenomenaal. We vergapen ons aan de kwallen (jelly fish klinkt toch aantrekkelijker) die prachtig uitgelicht door het water zweven, en worden bij het open-zee-voeren geconfronteerd met de voedselketen. Terwijl de school sardientjes (de eigen school van het aquarium, zo’n 25.000 stuks) voer krijgt aangeboden, komen grotere predatoren op de wervelende massa visjes af en doen zich te goed aan hen. En dat allemaal in het volle zicht van het publiek, dat op verschillende verdiepingen via metershoge glaswanden de dieren kan aanschouwen.

We zien zee-otters, pinguïns, de meest uiteenlopende vissen, krabben en anemonen, en leren dat octopussen ieder een eigen persoonlijkheid hebben en dat ze met hun zuignappen op gevoel en geur mensen kunnen herkennen.

Het aquarium is gevestigd in de wijk Cannery Row, waar vroeger sardines werden ingeblikt. Monterey was de sardinehoofdstad van de wereld, er zwommen er zoveel in zee, dat ze met lange buizen aan land gezogen werden. Maar dat zuigen ging iets te enthousiast, want op een gegeven moment waren ze verdwenen, zaten ze allemaal in blik, en moest Monterey een andere bron van inkomsten zoeken.

Onze volgende stop is in Moss Landing, waar we de camper plaatsen op de KOA Express. Het is zonnig, en we hebben zowaar de tijd, dus we maken een wandelingetje om de omgeving te verkennen.

Het blijkt een effectief loopje te zijn, we boeken een walvistocht bij eigenaar David van de Sea Goddess Whale Watch die vlak naast de camping ligt, heel praktisch, en belanden in Phil’s Fish Market, die ook een Eatery heeft en er heel aantrekkelijk uitziet.

Als we later teruggaan naar Phil’s voor de eatery, staat er een lange rij. Eindelijk doen we ook mee aan die voor ons onbegrijpelijke Amerikaanse gewoonte van in de rij staan voor je eten. We snappen de gang van zaken niet helemaal, maar het wordt vast wel duidelijk. Vast wel. We wisselen een paar woorden met een Amerikaanse toeriste die ook zoekende is maar er al wel achter is dat je aan het begin van de rij, aan de balie, je eten moet bestellen dus dat je het menu nú moet bestuderen. Even later komt een andere Amerikaanse dame op ons af die ons uitnodigt bij haar aan tafel. “Jullie hebben net met mijn schoonzus gepraat, kijk, daar zitten we. Er komt nog een buitenlands stel bij ons aan tafel.” Hartstikke aardig natuurlijk, en we hebben het heel gezellig met zijn achten: Debbie en Jerry, Gary en Betty, allemaal uit Californië, en Landa en Erwin uit Vlaardingen en wij dus.

Grote hilariteit als de foreigners allemaal dutch blijken te zijn. “We won’t gossip”, stelt Landa de twee Amerikaanse echtparen gerust, die ons net hebben uitgelegd dat ze dit lovely young couple hebben geadopteerd, vooral omdat ze in zo’n enorme rv rijden. Landa en Erwin brengen voor El Monte een camper naar Los Angeles, een reus van meer dan tien meter lang. We staan allemaal op de KOA camping, dus ik kan mijn geluk niet op als ik later een rondleiding krijg in het Beest. Wow, die is groot. Om de avond af te ronden stoken de Amerikanen een vuurtje om marshmallows de roosteren en ‘s’mores’ te maken (afkorting van some more): marshmallow en plak chocola tussen twee koekjes gesandwicht.

Gereden 31 mijl, ca. 82 km