Emmentaler fietsen, koekjes en pompoenen

Na een doodstille nacht – het enige geluid kwam vroeg in de ochtend van iemand die de schapen een emmer water ging brengen – vertrekken we van Blueberry Hill. Het servicen is een beetje improviseren, maar alles kan: water lozen en tappen en toiletcassette legen.

Bij Flyer krijgen we twee huurfietsen in de C-klasse mee. Flyer heeft zelf allerlei fietstochten uitgezet, waarbij gezocht is naar stille weggetjes en – expres – veel hoogteverschil. Wij gaan een route volgen van zo’n 30 km en 700 m klimmen en dalen.

We fietsen door een prachtig landschap, maken inderdaad veel hoogtemeters (en daarvoor moet je je nog best wel een beetje inspannen. Hoor!) en raken overtuigd: die e-bikes doen het prima in de bergen. Door de in het midden geplaatste motor slippen ze niet als je op een helling optrekt, ze geven gelijkmatig ondersteuning en hebben power genoeg voor steile hellingen. Jammer van de prijs (deze zijn zo’n 3400 euro, per stuk).

We doen in Huttwil nog even boodschappen bij de Coop (zo handig, die mandjes achterop) en zien tot onze verrassing dat de bietensalade van Peter Bracher hier ook in de schappen ligt.

Terug op de parkeerplaats van Flyer test Martijn of deze fietsen ook in onze campergarage passen. Maar dat lukt niet. Later blijkt dat je de sturen niet alleen zijwaarts kunt klappen, maar ook kunt kantelen, en dan zouden ze misschien wel passen. Daar heb je echter wel een speciale inbussleutel voor nodig.

Dieper het Emmental in ligt het plaatsje Trubsachen, waar de Kambly Erlebnis gevestigd is. Erlebnis, belevenis, zo noemen ze het bezoekerscentrum dat naast de koekjesfabriek staat. De website kondigt aan dat je ‘honderd soorten koekjes kunt uitproberen’, een zinnetje dat op zijn minst intrigerend te noemen is. Hoe pakken ze dat dan aan? Nou, zo:

Honderd soorten koekjes in pondsverpakkingen staan uitgestald in het bezoekers- annex verkoopcentrum. Grote gevulde koektrommels verleiden je een koekje uit te proberen, terwijl Kambly-dames af en aan lopen om de open trommels ruimschoots gevuld te houden.

Je zou denken dat mensen aan het graaien en snaaien slaan, maar niets in minder waar. Er is genoeg, dus je hoeft anderen niet te snel af te zijn. Iedereen loopt genoeglijk te kiezen, kauwen en keuren, en tipt elkaar op wel heel smakelijke exemplaren.

Onbeperkt koekjes eten is al een Erlebnis op zich, maar je kunt ook nog andere dingen doen. Er is een restaurant waar superverfijnd gebak wordt gemaakt, je kunt al fietsend een virtuele tour maken naar de boeren in de buurt die de grondstoffen voor de koekjes leveren, of een film van de productie bekijken (je mag de echte fabriek helaas niet in) of min of meer meemaken hoe de eerste Oscar Kambly met het recept voor Bretzeli van zijn grootmoeder de fundamenten van het bedrijf heeft gelegd. Momenteel staat de derde Oscar aan het roer en worden de koekjes over de hele wereld verkocht.

Er zijn niet veel camperplekken in Zwitserland, maar we hebben toch weer een leuke gevonden voor vannacht: Kürbishof Oppliger in Oberburg. Madeleine en Peter Oppliger zijn zelf camperaars en wisten dat ze in een grote behoefte zouden voorzien met een betaalbare camperplaats. Ze hebben allebei een baan en Peter vindt het heerlijk om na een enerverende dag als ambulancechauffeur thuis te komen en met mensen uit de hele wereld opgewekte gesprekjes te voeren. Ze verkopen in het seizoen ook zelfgekweekte pompoenen (iets meer dan een hobby, het gaat om 50 ton per jaar) en daarbuiten pompoenproducten: pompoenhandcrème, pompoenolie en zelfs pompoensecco. Peter gaat jaarlijks met een enorme vracht pompoenen naar Duitsland waar ene Ralf Köth als ware wijnkunstenaar van de meest onverwachte ingrediënten wijn en ‘Secco’ weet te fabriceren.

Het is een mooi plekje en Peter en Madeleine zijn allerhartelijkst. Alleen is het servicen niet echt voor elkaar. Je kunt wel schoon water tappen, maar geen grijs water lozen. En de wc moet je legen in een put met houten deksel op het erf, beetje beyond charmant, zeg maar. Maar aan de andere kant: er zijn wel wc’s en douches. Hoewel voor de douche apart betaald moet worden.

Als we de volgende ochtend vertrekken kopen we nog een fles secco en een paar pompoenen. Later zien we op de bon dat Peter een optelfoutje heeft gemaakt, en we vier Frank te veel hebben betaald. We sturen er een mailtje over, maar krijgen na een week of vier alleen maar een heel geïrriteerde reactie terug. Dat is dan toch jammer, want het was zo gezellig. Kijk dus vooral de bon even na, vóórdat je de Kürbishof verlaat.