Met de camper naar Byron Bay in de paasvakantie? Lukt best

Byron Bay is zoals voorspeld vergeven van de auto’s, maar we kunnen de camper gratis parkeren op het marktterrein op loopafstand van het centrum. De praktijk blijkt hier dus gelukkig een stuk minder weerbarstig dan de theorie.

Byron Bay is een hippe badplaats met een ‘vibe’, en die vibe schijnt het te hebben omdat bewoners en bezoekers dat zo besloten hebben. Wij willen daar natuurlijk niet zomaar klakkeloos in meegaan, maar ook wij worden getroffen door de relaxte sfeer die hier heerst. De straten zijn breed, de stoepen zijn beschaduwd, er is veel groen en het strand, waar je gewoon kunt gaan zwemmen, niks stingers, ligt pal tegen de bebouwing aan.

Er zijn veel winkeltjes en horeca en het wemelt van de toeristen: backpackers natuurlijk, maar ook gezinnen met jonge kinderen en senioren.

De vuurtoren van Byron Bay staat op Cape Byron, het meest oostelijke punt van het vasteland van Australië. De toren stamt uit 1901, is 23 meter hoog en heeft het felste licht van alle Australische vuurtorens. Je kunt de vuurtoren gratis bezoeken, er is een guided tour, en het uitzicht schijnt fantastisch te zijn. Je moet alleen parkeergeld betalen.

De vuurtoren ligt 3,5 km rijden vanaf onze parkeerplaats, te ver om te lopen in de hitte, vinden we, en we besluiten het erop te wagen en er met de camper naartoe te gaan. We sluiten in de file aan en rijden heerlijk comfortabel naar het lighthouse. Maar helaas, de parkeerplekken zijn veel te klein dus nadat we de kaap gerieflijk maar vruchteloos gerond hebben (wel inclusief foto, dat dan weer wel) besluiten we om de drukte verder voor gezien te houden.

Vanaf de weg naar Cape Byron hadden we prachtig uitzicht op een strand, Tallow Beach, en gezien het feit dat het erg warm is en hier geen enge steekbeesten zijn, willen we graag de oceaan in. We parkeren op een betaalde parking bij een strandopgang, verkleden ons in de camper, nemen alle serieuze waarschuwingen ter harte en lopen naar het strand.

‘No lifesaving service’ was de eerste waarschuwing op het bord, maar dat blijkt wel los te lopen. Er staat een strandbuggy met een lifeguard op het strand, met een roodgele surfplank als baken. Worden we toch een beetje in de gaten gehouden. De tweede waarschuwing, die van de strong currents, blijkt hevig te kloppen, dus hoewel we niet diep gaan, lijken we toch richting open zee getrokken te worden. Heftig.

Op een doodsaai bedrijventerrein aan de rand van Byron Bay is de jonge en onafhankelijke bierbrouwerij Stone & Wood gevestigd. Je kunt er proeven, drinken en eten en het is er binnen verrassend gezellig – dat doen de uitbaters expres, want ‘als bierbrouwer heb je een verantwoordelijke rol in de local community’ en van oudsher is een brouwerij een ontmoetingsplaats. Zeggen ze. Stone & Wood brouwt craftbier met alleen water, gerst, hop en gist (zoals het hoort, vinden ze). Proeven is voor ons helaas niet zo handig, dus we kopen een paar flesjes voor langs het rugbyveld.

Omdat vandaag het bluesfestival start, vermijden we het festivalterrein door de toeristische route terug naar Mullumbimby te nemen – zo heet hij echt: ‘Tourist Drive’. En de naam is niet voor niets, het is een mooie route.

In Mullumbimby willen we boodschappen doen bij de Woolworths, maar helaas houdt een hoogtebeperking bij de entree van de parking ons tegen, en andere parkeerplaatsen zijn er niet. We hebben gelukkig nog wel wat in voorraad dus het is geen ramp. Vandaag lopen we toch wel tegen de beperkingen van een camper aan, bedenken we. Hoewel, het zijn barrières die opgeworpen worden om campers te weren, het ligt niet aan de camper an sich.

Als we wat postzegels willen kopen (jaja, we versturen maar liefst drie ansichtkaarten deze reis) zijn we aangewezen op een postagentschap. Voor ons in de (enige) rij is een mevrouw die pakketjes verstuurt, en al werk door de postbeambte laat doen. We staan – niet overdreven – een half uur te wachten. Voor drie postzegels. En later horen we dat de kaarten er vier weken over hebben gedaan.

Op het rugbyterrein is het een gezellige boel, met socializende en bierdrinkende sporters. Hun vrolijkheid is gelukkig aanstekelijk. Ze trainen ook, maar wel kort: het regent.

Vandaag gereden: 60 km