We worden wakker van de witte kaketoes die op en om de camper tekeergaan. De camper schudt ervan, en dat is niet bij wijze van spreken, dat is daadwerkelijk zo.
Krijsende kaketoes 
Heel dichtbij 
Nog dichterbij 
Niet voeren!
We nemen de tijd voor een buitenontbijt en het draaien van een was.
Ontbijten in de zon 
Mooie laundry
Voor we echt op weg gaan stoppen we nog even bij Echo Point om afscheid te nemen van de drie zussen. Ze waren de afgelopen dagen toch een vast gegeven – niet dat we ze zullen missen, maar toch.
Echo Point Lookout 
Three Sisters in de ochtend
In het parkje waar we parkeren staat het Road Builders Memorial. Deze beeldengroep herdenkt zowel de gevangenen die ooit strak geketend de Great Western Highway door de Blue Mountains hebben aangelegd, als – in een moeite door – erkent het de aanwezigheid van de Darug en Gundungurra mensen die hier oorspronkelijk woonden.
Omdat het ANZAC Day is zijn veel wegen afgesloten vanwege herdenkingen en vieringen. ANZAC staat voor Australian and New Zealand Army Corps, en is de naam waaronder Australische en Nieuw-Zeelandse troepen gezamenlijk optreden in oorlogstijd. Op ANZAC Day worden de slachtoffers herdacht die tijdens de inzet wereldwijd zijn gevallen. De datum, 25 april, herinnert aan de Slag om Gallipolli (in Europees Turkije) op 25 april 1915 waar Australiërs en Nieuw-Zeelanders als onderdeel van de geallieerde troepen in de Eerste Wereldoorlog zware verliezen hebben geleden.
In Blaxland-Glenbrook maken een staartje mee van de ANZAC-ceremonie. De weg is van twee kanten afgezet met een cordon van politie- en brandweerauto’s en iedereen die ook maar een uniform in de kast heeft hangen draagt dat: school, sportclub, scouting, noem maar op. Oudere mannen dragen hun eigen medailles links, jonge familieleden van overleden veteranen dragen ze rechts, dat mag. De harmonie speelt Waltzing Mathilda en mensen hebben naast een klaproos, symbool voor WO1, ook een bosje rozemarijn op hun revers gespeld. Rozemarijn groeide indertijd uitbundig op het schiereiland Gallipolli.
Afgezette weg 
Veteraan met kleindochter 
Fotomomentje voor memorial
Als we bijna bij het Poplar Caravanpark in Camden zijn, waar we vannacht verblijven, rijden we langs uitgestrekte bouwterreinen waar nieuwe woonwijken verrijzen. In een flits denken we dat de Nederlandse gemeenschap (het is immers bijna Koningsdag) hier alvast de boel heeft versierd. Overal oranje vlaggetjes. Maar natuurlijk is dat niet zo, oranje is gewoon een signaalkleur: pas op.
Camden is een voorstad van Sydney met een heel eigen centrum en karakter. We gaan eten bij een Thai, die niets met ANZAC Day heeft. De kroegen eromheen wel: er wordt erg luidruchtig feestgevierd.
Vandaag gereden: 100 km
